Thursday, December 20, 2007

Ang "EB" ni Malungkutin

Thursday, December 20, 2007
Magpapasko na pero bat nde ko pa rin feel? kahit d2 sa office, parang nde pasko. Ni walang dekorasyon, kahit yung maliit na parol man lang wala. Buti na lang ung desktop ko eh si santa ang nakalagay. Atleast feel ko na christmas kahit sa upuan ko man lang. Mga lecheng pagano tong mga koreano kaya walang x-mas dito. Di bale nagbigay naman sila ng 13th month so ok na yun hehehe.

So ayun medyo nakakarecover na ko pagkatapos nung pag uusap namin ni Jamie sa library. Tanggap ko na wala na talaga. Mas masaya nga kami ngaun, mejo nabalik na ung dating naming kwentuhan asaran... kaya ayun balik malungkutin ako hahaha. Si Czarina naman, mas lalo kami naging close ngayon. Madalas nga sya umiiyak sa ken pag problemado sya dun sa la wenta nyang bi ep. Ganito naman ako lagi eh. The invisible absorbing man lol

Pero matanong nyo, anong connect? Kaninong story ba to? kay Jamie o kay Czarina? Bakit bilog ang mundo? Ganito at pilitin kong pagkonektahin.

Galing nanaman sa iyak tong si Czarina. E ano pa nga bang gagawin ko diba? Absorb lang. Ayoko naman iwan sya ng ganun. Kung san san ko sya sinama. Punta dito punta dun... para lang kahit pano makalimot naman sya. Nung minsan nga sinama ko sya sa Coffee Bean, aba'y humagulgol ng iyak at sabay yakap sa ken. Nyak! Ang daming nakatingin sa kin. Pati ung gwardya nakatingin. Mejo hawak na nya ung batuta nya kaya bigla akong natakot.

Ako: Ui timigil ka nga jan. waaaa baka magulpi ako d2.

Tumigil naman sya so ayun... hay lalo ko tuloy nde sya mawan

Isang araw naglakad lakad ako sa may park at naupo dun sa swing na lagi kong pinupuntahan. Papalipas ako ng oras kasi magkikita kami mamaya ni Czarina. Maya maya ng biglang may tumapik sa likod ko.

Jamie: YO! kamusta ka na? Tagal nating di nagkita ah?

Mejo tinaasan ko sya ng kilay. Sasabhin ko sana "E pano binasted mo ko" hahaha. Pero di na...

Ako: yo! musta? uu nga eh tagal tagal na rin.

Umupo sya sa swing at usap usap kami konti. Catch lang ba. Yung lablayp nya daw may regalo sa kaniya. Wow naman hehehe.

Jamie: Ay gus2 mo tagpuin natin si Mylene mamaya? punta tayo megamall mamaya?

Biglang nag "toinks" ako sa utak ko. Hmm... kita kita ba? parang eb? Bigla kong naalala magkiktia nga pala kami ni Czarina mamaya kaya bigla akong napaisip...

Jamie: Oi nakatulog ka na ata jan

Ako:*Mejo punas laway* Nde ah. Di ko sure. Pero basta punta nalang siguro ako dun.

Jamie: Naman. Ang arte arte mo pa naman. Tara naaaa

Nagsawa sa kakakulit sa kin si Jamie kaya umalis na lang. Para tuloy akong naipit sa gitna neto. Baka pag sumama ako kay Czarina, magalit naman sina Jamie sa ken. Pag sumama ako kina Jamie, baka naman magalit si Cza. Ang pogi ko no? hahahaha. sus.....

Maya maya dumating na si Czarina. Gloomy na naman. Para sya ung mga bata na nakikita ko na may bangs bangs tapos sadsad ung buhok sa likod. Mga emo kids tawag sa kanila. Mga konting drama lang eh maglalaslas na agad. Ganun hitsura nya hay...

Ako: wag ka nga gloomy jan. Nakakainis mukha mo eh.

Ngumiti lang si Cza, tapos umupo sa swing.

Czarina: Samahan mo na lang ako kumuha ng sweldo ko dun sa company ko mamaya ha? tapos punta tayo megamall

Biglang nag "ting ting!" ung nasa utak ko. Tamang tama! Yayain ko sya sumama sa kin dun tapos tagpuin namin sina Jamie at Mylene! tama! olrayt!

Ako: Sige sige tamang tama! Papakilala ko sayo sina Jamie at Mylene. Makukulit ung mga yun sigurado sasaya ka kahit saglit.

Czarina: i'll go anywhere tlaga. Sige lets meet them. Excited na rin ako mameet ung Jamie mo

Ako: Waaaaa.....

Nagwaaa ako pero kinilig naman ako hahaha. Joke lang.

Tinext ko na si jamie at sinabi kong tuloy na kami. Sinabi ko sa kanya na may papakilala ako sa kanya. E ang corny nya, nahulaan nya agad. Si Czarina kasama ko. Ang corny nya kahit kelan. Di man lang nagpanggap na di nya alam grrr...

So ayun, after a few hours, Nagdecide na kami magbus ni Czarina papuntang ortigas, dun sa office nila. Nung nasa bus kami, hiniram nya ung book na dala ko... ung "Bakit baliktad magbasa ang mga Pilipino?" ni Bob Ong (O ayan free plugging yan ah hehehe). Almost the time na nagbyahe kami, basa lang sya ng basa hehehe. Ako natulog lang. parang 4 days na ko di natutulog.

Maya maya dumating na kami dun sa office nila. Sabi sa kin ni Czarina, wait ko lang daw sya. E ako naman masunuring bata, so wait ako sa baba. Umupo ako dun sa may parang upuan pero nde (LOL! di ko alam tawag dun eh) basta umupo ako dun. Naglight ako ng yosi kasi nga mejo matagal na sya. Nakita ko pa ung mga nangangaroling na mga bata dun sa mga gwardya, binigyan ng mga barya nung mga gwardya! kaya dun saludo ako sa kanila hehehe. Maya maya nagyosi ulit ako. Takte naman tong si Cza, bakit kaya ang tagal nya? Nagsindi na naman ako ng yosi. Grabe. Ung mga gwardya kakuwentuhan ko na. Pede na nga ako mag apply dun eh. Maya maya, lumabas na si Czarina. Sorry ng sorry.

Czarina: Naubos mo ung dala mong cigarettes no?

Napangiti na lang ako. lol. Di ko alam kung nang aasar ba sya o concerned.

Czarina: Hinihintay ko pa kasi ung isang boss. Wait me a little longer ha? sorry talaga....

Napa oo na lang ako... yeah right. Kelangan mo ko libre maya hmp!

Maya maya nakareceive ako text galing kay Jamie. Tinatanong nya kung tuloy pa ba daw?

Ako: *textingt* Uu 3..backspace...2lox...backspace...2loy tat...erase...tau! papunta na jame....erase... kame! May dinaanan lang kami ni Byrina... ERASE!!!!.... Czarina

Bigla akong nainis sa cp ko. Ano bat pamali mali text ko. Sinabayan pa ng pag tunog ng toot toot na nagsasabing lowbat na ko.

Jamie: *reply* Sige. andun na daw si Mylene. Kita kits na lang daw sa french baker.

Di ko na nakuhang magreply kasi namatay na phone ko. ke malas malas naman.

So ayun, Bigla akong napabili ng yosi pa. Grabe ang lakas ko na ulit manigarilyo lol. Ayaw ko kasi ng naghihintay ng walang kasama. WAla akong mapaglibangan. After siguro mga 15 minutes, ayun lumabas na sya.

Czarina: Grrr.... wala akong nakuha ngaun di pa raw mabibigay! damn! im soo poor ryt now

Well alam ko namang poor sya ngaun lol. Ako rin malapit na maging poor pag nagkataon lol.

Czarina: Your going to meet your friends right? tara na lets go.

Ako: abay kanina pa nga dapat eh. nagihihntay na sila dun.

Sumakay kami ng fx papuntang megamall. Grabe, biglang emoticons na naman si Czarina. Hinawakan ko kamay nya sabay sabing "akoy nandirito lang para sa yo" TOINKS! joke lang.

Ako: Wag ka na nga jan pagloomy effect magsasaya tayo mamaya

Ngumiti lang sya. Ngiting orocan. Grabe ang bata bata pa kung ano ano na iniiisp. Kala mo pasan nya daigidig

Pagkatapos ng ilang minuto pa, dumating na kami sa megamall. Nagkamali pa nga ako ng punta kasi 2 ung french baker dun. As usual, para na namang akong fountain sa pawis hihihihi. Maya maya bigla kong napansin si Mylene... si MYLENE!!!!

Ako: OI! Kamusta! pasensya ang tagal namin. Eto kasi pumunta pa sa office. Kanina ka pa?

Mylene: OO kanina pa! ang tagal nyo kaya? Ay sino sya?

Ako: Ay, sya nga pala si Czarina. Czarina si Mylene

Mylene: Czarina as in Czarina???

Czarina: Bakit po? grrr kinukuwento mo ko sa kanila??? waaaaaaa

Napakamot ako bigla sa ulo. Lol. E alam na ni Mylene ang karamihan sa emoticons ko, so malamang alam rin nya ung tungkol kay Czarina

Ako: er.... tara na, san mo gus2 kumain?

Si Czarina parang bata lang at naglalaro laro pa dun lol. Tinuturo nya sa kin ung may carousel na pambata. Gus2 daw nya sumakay dun. Lol. Napakamot ulo na lang ako.

Mylene: Hintayin na natin si Leah at si John.

Ako: Talaga? Kasama sila? ayus!

Sila Leah at John nga pala e mga naging friends ko sa swing sa may park.

After a few kulitan namin ni Mylene dumating na sila.

Leah: Ui and2 ka pala! parang naging eb na talaga to!

Si John tahimik lang. kumamay lang hehehe.

Kwentuhan kami saglit at nakalimutan ko na si Czarina lol

Mylene: hay naku nde mo man lang pinakilala kasama mo!

Bigla akong napahiya dun lol. Si Czarina tinaasan pa ko ng kilay hehehe. So ayun nagpakilala sila at nagdesisyon na kami kumain. nagtuturuan pa kami kung san kakain bigla kong sinabi "KFC na lang", bigla silang nagsi oo. Natawa nga si Czarina

Czarina: Kanina lang ayaw mamili, pro isang word lang uu na gad hehe.

Ako: Anong oras pala dadating sina Jamie? Sya tong yaya ng yaya pero sya wala.

mylene: Hay naku, nandun pa daw sila sa lola nya sa paranaque.

Ako: Mabuti pa kumain na lng tayo hintayin na lang naten.

So ayun, nagdecide na kaming kumain. ang haba ng pila sa KFC at ang init pa. Buti na lang ung nakuha namin mejo malamig. umorder na sina Leah, Mylene at John samantalang kami e umupo na sa lamesa. Si Czarina, nagbasa ulit nung libro na "Bakit baliktad magbasa ang mga Pilipino" (Second plugging na to ha lol). Lagi nya pinapabasa sa kin ung mga nakakatawang lines dun. empre kahit di ko magets ung iba, tawa na lang kesa magalet pa sa ken hehe.

After a few more minutes, ayan pede na kumain. Kain d2 kain dun. picture dito picture dun. wento dito wento dun. Catch things up. Si Leah kinain ung free na dessert dun. Nde ko maintindihan bat nasarapan sila dun. E ako di nasarapan talaga dun. Nasuka pa nga ako. Si John naman tahimik lang na kumakain dun. Si Mylene, ayun wento ever lol. Ako, pampam lang ako talaga. hehehehe. Si Czarina naman iniinterview si Leah lol.

Leah: Para naman ako netong mag aaply sa work hahahaha!

Ang cute tuawa ni Leah. parang bata lang hehehe. Mejo naiinip na kami sa tagal ni Jamie tsk.

Mylene: Ang tagal naman ni Jamie. anong oras na? magsasara na tong mall.

Leah: Natraffic lang un

John: UU nga

nagulat ako at nag uu nga si John ehehe. Peace bro

Panay ang tingin ko kay Czarina para icheck kung ok lang sya. Baka kasi na oout of place na sya kasi nga naman, di naman nya kilala ung mga kasama ko.

Ako: Ok ka lang ba?

Czarina: Yah, Im fine *sabay smile ng plastik hehe*

Afte 1 hour ata, ayun dumating na rin si Jamie, kasama si May.

Mylene: Jamie!!!!!! May!!!!!!!

Napatingin ako kay Jamie. Wala nang bitterness sa min. Pareho kami nag smile. Saglit kong iniwan si Czarina para sabayan bumili ng pagkain si Jamie.

Ako: Kamusta naman byahe nyo?

Jamie: Ayus lang naman. Eto mejo pagod. ang layo ng byahe namin.

Ako: Ganun ba... ako na sasagot ng akakainin nyo ha?

Jamie: Ay naku nagjojoke lang ako no! Wag na

E mapilit ako, ayun napilitan syang kunin ung pera ko. Tinanong nya kung may no 2 pa. Sabi nung crew wala na raw rice. Lol ang malas naman nya hahaha. E pano almost 10 na nun, So napilitan syang ibili na lang ng spag si May.

Jamie: Sorry daw, wala silang barya sa 500 mo.

Ako naman, si tanga tinanggap ko. maya maya parang biglang nag kick in sa utak ko. Kelan nawalan ng barya ang mga fast food chain???? omaygas

Ako: naisahan mo ko dun ha!

Tumawa lang ng tumawa si Jamie. So ayun, umupo na kami sa lamesa. Kwentuhan ulit. Si May ang kulit, ang daming wento. Nde ko lang masulat dito kasi english. lol.

Maya maya nagdecide kami na magstay na lang muna kina Mylene para mag inom. So ayun lumabas na kami. Si Czarina napakagloomy.... naiinis na ko lol.

Ako: Ui... umayos ka naman. Wag ka ganyan

Czarina: Im smiling naman po ha?

Ako: E plastik ngitimo eh

Ngumiti lang ulit sya sabay lakad. Para syang wala sa sarili. Nakakahiya nga sa mga un, isipin nila KJ kasama ko hehehe. Mejo malayo ang nilakad namin. Para na naman akong fountain. kakainis nga tong sweat glands na to. Abnormal talaga ako. Maya maya, sumakay na kami papunta kina Mylene. Mga 3 trycle kami kasi di kasya sa isa. Pagbaba namin sa tapat ng bahay nina Mylene, nakatingin sa min ung mga tambay dun na nag aala- blackdyak at salbakuta dun. Mga pinoy rap ba? hehehe. Ayoko na titigan sila, sumasakit lang mata ko kakatingin sa kanila hehehe. Naupo na kami isa isa sa bahay nina Mylene. Andun din ung bi ep ni Mylene na si Albert kaya mas dumami kami.

As olweys, kwento kami ng kwento. Sina Jamie, pinakain muna ni Mylene kasi di pa sya kumain eh. Bumili ng manok si Mylene para ulam at pulutan na rin. Si May bibang biba habang umiinom kami. Inglesera pa. Dumudugo ilong namin habang nagsasalita sya hehehe. Nagkaroon din ng joke time moments! Ang daming jokes ni May! Sa dinami daming jokes na un, wala kami naintindihan hahahaha.

Leah: anong connect? anong connect? hahahahaha

John: uu nga

Nagsalita ulit si John habang nag aaasemble ng pc. Nagulat ulit ako hehehe. Pis bro

Sinubukan kong magjoke. Kaso wala akong maisip na english joke. Sinabi ko na, dapat tinatabi ko ung mga emails na sinesend sa kin dati eh. hehehe. Bigla akong may naisip na english na joke.

Ako: What do call a fish that bounces? e di fishball

Nagtawanan sila lahat. Pero ung tawa nila nakakainis lol. Si Czarina napilitan na rin tumawa sa sobrang kakornihan. Si Jamie naman nagtakip lang ng mukha. lol. Salamat ha? mga tse kayo.

May: I have a joke, but only 1 joke. My joke meter is really low right now...

Nde ko na naintindinhan ang joke kasi dumudugo na ilong ko. At wala talagang kakonek konek lol. Pero aliw talaga si May

Albert: Sisikat yang bata na yan paglaki

Ako: Uu nga

John: uu nga

Nagsalita ulit si john habang nagkukumpune ng pc. joke lang talaga bro lol

Tumingin ako kay Czarina. Mejo lumulungkot na naman. Napansin siguro ni Mylene un kaya...

Mylene: Czarina ui baka naboboring ka na ha? inom ka lang jan weeeee

Czarina: Ok lang ako ^_^. Malungkot lang dahil sa lablayp

Tumabi sa kin si Czarina. Tapos ayun niwento ung lablayp nya. katabi nya si Jamie habang nagwewento. Nagpasya akong lumabas muna para magyosi para naman mapayuhan si Czarina. Girl talk ika nga. Sina may, Mylene, Leah at John umakyat muna sa taas kasi tetestingin nila ung pc. So naiwan si Czarina at si jamie sa baba at nagusap. Nde ko na narinig ung pinag usapan nila pero mukhang seryoso naman. Napagdaanan na ni Jamie un so sana naman pumasok kahit konti sa utak ni Czarina un. Di ko na rin tinanong kung ano napag usapan nila. Di naman ako girl lol.

Maya maya nagyaya na si Mylene umakyat. Di na namin naubos ung iniinom namin. almost 4 days din ako walang tulog kaya siguro umepekto agad. Nagkwekwentuhan pa kami sa taas. Si May ang kulit pa rin. Si Jamie oo lang ng oo kay May. Si Czarina ayun tulog na tulog na. Si Albert tulog na rin, kasi may work pa ata. Si Mylene mejo tulog na rin. Si John natulog na rin kasi may work sya ng 6 am. Si Leah naman ayun, tinetesting ung pc. Humiga ako sa gitna ni Czarina at ni May at Jamie. Biruin mo, dalawa sa pinaka importanteng tao sa buhay ko katabi ko matulog hehehe. Nagkwentuhan pa kami ni Jamie at May ng mayamaya biglang nagtatawanan na sila. Nawalan na pala ako ng malay

May: He's snoring ma! hahaha

Jamie: hahahahaha

Takte. Eto na nga ba ayaw ko kaya ayaw ko matulog eh. waaaa. Tinatapakan na naman nila pagkatao ko lol. Tumawa lang ako at nilaro si May na kunwari nananakot gamit ang hilik.

Jamie: Nakakatakot naman talaga hilik mo eh

OO na. Tse. Nakakatakot na. E ano magagawa ko? nde ako makagalit kasi totoo. Alam ko tumatawa rin ung iba, nahihiya na lang siguro. Pero talagang nakakahiya hahahaha

So ayun nagwentuhan na lang kami ni Jamie, sinubukan ko talagang magising para di mag ingay pero guess what.... bigla akong nagising sa alarm clock. Syet nakatulog ako. Pagtingin ko kay Jamie, Nakatingin pa rin sa kin at tumatawa.

Jamie: DI kami nakatulog sa lakas mo maghilik!

ow siyett. Ang pride ko naubos na talaga hahahaha. Si Czarina nasa bandang baba ko na, nde ko malaman kung dahil ba nabingi sya sa hilik ko o dahil nadaganan ko ba sya? dali dali ko ginising si Czarina dahil kelangan na naming umuwi. May pasok pa ko ng 9.... 7 naaaa waaaaaaaaaa.

So ayun nagpaalam na ko kay Mylene na uuwi na kami. Umakyat muna ako sa taas para magpaalam kay Jamie. Si Leah at Albert tulog pa, at si Jhon naman nakaalis na. So ayun sakay na kami ni Czarina pauwi.

Habang nasa byahe naaalala ko pa rin ung panlalait na ginawa sa ken hehehe. Pero ayus lang. Isa un sa pinakamasayang araw sa buhay ko. Laitin na nila ako hanggat gus2 nila, pero atleast naging masaya naman kami lahat. Hopefully, maraming natutunan si Czarina nun kasi gus2 ko na sya umayos. Bigla akong napatingin sa relo ko. Syet lateness na ko. waaaaaaaaa

Kaya ayun....

Napilitan akong pumasok sa office ng nde naliligo lolzzzzz....

0 comments

Friday, November 30, 2007

Ang pagtatapat sa library

Friday, November 30, 2007
Mahigit isang linggo na ng huli kong nakita si Jamie. Siguro nga ganun na lang talaga un. Kiningailangan nya ng comfort, so binigay ko naman un sa kanya. Nde na rin ako nagagawi sa park... sa swing. Simula nung matapos ung bakasyon ko, tambak ang mga trabaho. Balik alila na naman ako sa mga koreano. Malapit ko na talaga iboycott ang jamppong.

Walang araw na nde ko sya inisip. Kainis naman. Mejo apektado ako pero di ko alam kung bakit. Acquintance lang kami. Siguro pareho lang kami natuwa sa paglalaro ng larong yon kaya nagkasundo kami. Mejo tumigil na ko sa pagbili ng crossword. Wala na yatang silbi pa. Araw araw akong dumadaan sa park na yon at umuupo sa swing. Nagbabakasakali ako na makita ko sya at magtapat na rin. Pero sa loob ng isang lingo, ni bakas nya di ko makita. Yung school ni May nde ko na naaabutang bukas kasi nga nasa trabaho ako. Kainis talaga...

Isang araw nagpasya akong maglakad na lang pauwi. Mejo nawala na sa isip ko si Jamie dahil mejo natanggap ko na. Sakto napadaan ako sa isang library malapit sa min. Kahit ganito hitsura ko, mahilig din naman ako magbasa. Nagtataka lang ako, bigla kong nagustuhan magpunta sa library. E ang binabasa ko lang naman eh FHM at Maxim. Habang naghhanap ako ng magandang fiction books, parang may napansin akong babae na nagbabasa sa isa sa mga tables dun. Napa "shit" ako. Si Jamie! Tumayo ako sa likod nya.

Ako: Bakit bigla kang nawala? bakit ni nde mo man sinabi sa kin na wala ka nang balak makipagkita?

Mejo nagulat si Jamie. Napahagis ung crossword na sinasagutan nya. Grabe naglalaro pa rin pala sya nun?

Jamie: Pasensya na... kasi meron akong mga problema ngaun. Nahihirapan ako ngaun. Ayaw ko naman mag alala ka at ayaw ko na rin na pati ikaw e mamoblema sa problema ko.

Ako: E handa naman ako makinig sus. Alam mo namang and2 lang ako para sa yo eh. E ano ba problema mo?

Jamie: Alam ko alam mo na yung tungkol kay William. Kasi nakita ko ung reaksyon mo nung nasulat ko ung name na yun. Nabanggit din sa kin ni Mylene nung pagkatapos nyo mag usap. Andun ako... kaya lang nde na ko lumapit. Balak ko na rin sabhin sa yo.

Sumisikip dibdib ko lol. Nde pa nga ko nagtatapat basted na hehehe T_T

Jamie: Si William kasi... siya ang nagpasaya ulit sa kin dati nung nalulungkot ako. Naging masaya ung mga time na kasama ko sya. Alam mo kung ano rin ang libangan namin nun? Ang paglalaro nitong... crossword puzzle...

Unti unti ko nang naiintindihan... kung bakit naging malapit s ya sa kin...

Jamie: Dati bibili pa kami ng dyaryo ni Will tapos sasagutan namin pareho. Sa mga simpleng bagay, napapasaya nya ko. Basta kumpleto araw ko pag nakakasama ko sya. Pero isang araw, bigla sya nagpaalam sa kin na pupunta sya ng ibang bansa. Kelangan nya daw muna ayusin ang buhay nya... kung sakali daw magkakatuluyan kami, wala daw mangyayari.

Nde ako makapgsalita. Yung mga words parang naipon lahat sa lalamunan ko.

Jamie: Sinubukan kong pigilan sya pero nung nagsimula na sya magsalita, nde ko na nagawa pang kumontra. Ayaw ko kasi ng diskusyon. Basta naisip ko na lang na makuntento na lang kung anong patutunguhan ng relasyon namin. Alam mo sabi nya sa kin "Mag ingat ka d2. Ingat ka sa mga manloloko d2 ha? Basta ikaw lang ang nandito *turo sa dibdib*".

Nde ko alam kung matatawa ako o maiiyak ako. Ang gandang coincidence neto....

Jamie: Nung nakilala kita, kala ko magiging ayos na ang lahat. Kasi nagagawa mo kong pasayahin. Mejo nakakalimutan ko na nga sya eh. Pero isang araw bigla syang tumawag sa kin. Biglang bumalik ang lahat ng nararamdaman ko sa kanya. Dun ko naisip na umiwas sa yo. Kasi nagiging malapit ka na sa kin, ayaw ko namang lokohin ka at paasahin... don't get me wrong pero i really like you a lot. Siguro nga may feelings ako sa yo, pero nde ko talaga alam. Mahal ko pa rin talaga si Will

Tsuk! Tsuk! tsuk! alam ko na kung bakit. Nabanggit siguro ni Mylene na balak ko sya ligawan. wow. Sarap pakinggan ng mga bagay na to. hahaha. nababaliw na ata ako

Jamie: Ngaun kuntento na kami sa ganitong setup. Long Distance love affair nga daw tawag nila. Naalala mo nung sinabi ko sa yo na lalapitan kita dati pero kausap mo si Mylene?

Ako: yep

Jamie: Kasi balak ko sabhin ito agad lahat sa yo. Ayaw ko rin kasi mawala ka. Parte ka na ng buhay ko. Sabhin na nating napakaselfish ko, pero ganun talaga... sorry talaga

Bumuntung hininga ako. Kainis. Buti na lang, manhid na ako ng kaunti kaya konting kirot na lang. Mga 200 saksak ng icepick lang ung katumbas na sakit.

Ako: Basted na pala agad talaga ako hahaha. Oh well...

Jamie: Nabanggit kasi sa kin ni Mylene na... un nga...

Ako: Bweno sanay naman ako maging shock absorber eh. Alam mo naman ung kwento ko kay Czarina diba? Siguro magiging shock absorber mo na lang ako.

Jamie: Naman eh. Wag ka namang ganyan

Ako: Sus ayus lang ako. Nde naman ako mawawala and2 lang naman ako naghihintay sa yo eh. Oh pano, kelangan ko na umalis maaga pa ung pasok ko bukas eh. Usap na lang tayo bukas

Jamie: Ok. Ingats pauwi

Lumabas na ko mula sa library. At nagsimula maglakad pauwi. Napadaan ako sa may park. Nagpasya akong umupo muna sa swing. Nde ko mapaliwanag ang nararamdaman ko. Parang pinipiga ang puso ko. Kasabay ng kalugmukan ko ang paglakas ng hangin. Ung mga basura nagliliparan sa mukha ko kaya nagpasya na ko tumayo at umuwi na lang. Nag napadaan ako sa mga puno ng mangga, sunod sunod na pagbagsak ng mga dahon nito. Ang drama ng setting no? Bigla kong natanong sa sarili ko, bakit nga ba kung sino pa ung nagmamahal, sya pa ang nde makuhang mahalin? Bakit kung sino pa ung handang tumayo sa tabi mo, sya pang binabale wala? Nde ko talaga makuha ung logic ng ganun. Kibit balikat na lang akong naglakad pauwi. Nadaanan ko rin ung shop na nilalaruan ko pero wala na kong gana maglaro. Gus2 ko na lang umuwi. Sigurado namang bukas, ok na ulit ako. Sigurado naman akong mabubuhay pa rin ako bukas...

0 comments

Wednesday, November 28, 2007

Ang usapan ni Malungkutin at Mylene

Wednesday, November 28, 2007
Pumunta ako sa may swing kinabukasan. Hinanap ko si Jamie pero nde ko sya nakita. Tiningnan ko sa ilalim ng mga mesa dun pero di ko makita. Tiningnan ko rin ung cr dun baka nagtatago lang. Muntik na ko masuka pagbukas ko ng cr. May unidentified floating object sa bowl yuck. Inikot ko ung park pero wala sya. Naupo ako sa swing para magpahinga. Bakit ngaun pa sya nawala kung kelan last day na ng bakasyon ko. Gusto ko pa naman sana maglaro ng crossword kasama sya. Bweno parang ako na lang magsasagot mag isa ngaun, so naupo ako sa isa sa mga mesa dun

Ako: Hmmm... ano nga ba ito? eto na eto na, di pa makita....

Kumamot ako ng ulo. 6 letters pero four letters lang naiisip ko. Sinulat ko na lang

Ako: U-T-O-T-S-S... hmmm

Napakamot ako sa ibang mga tanong. Bat parang wala ako sa focus maglaro. Sabagay pag kasama ko si Jamie naiinis ako kasi di ko matalo. Pero ngaun naman di ko sya kasama, parang may kulang lagi

Naghintay ako hanggang sa inabot na ko ng 6 pm. Nde na sya dumating... Siguro marami syang ginagawa sa bahay nila. Pero come to think about it, bakit nde ko alam kung san sya nakatira? waaaaaaa

Naglkad na lang ako pauwi. Hawak ko sa isang kamay ung nilukot kong crossword puzzle. Naiinis ako kasi nde pala utots ang sagot dun kundi hangin. Pero nalulungkot ako kasi wala si Jamie ngaun sa swing.... parang kulang ang araw ko... parang nde ako sanay ng wala akong kabiruan sa may park... Hay napakagloomy ko. Nakasalubong ko pa ung isang kabarkada ko. Umiwas na lang ako ng daan kasi baka masuntok ko pa mukha nun hay...

Napadaan ako sa may tindahan ni aling rufina. Bumili ako ng sakto at isang chippy. Napamura ako ng di inaasahan. Takte, ang kunat nung chippy. Napagalitan pa ko ni aling Rufina kasi bat daw ako nagmumura. Di ko naman masabi na makunat ung binili kong chippy sa kanya. Hahampasin pa ko nun ng walis tingting nya...

Pagtingin ko dun banda sa may park parang may nakita akong babae na papunta dun na kahawig ni Jamie. Tinapon ko na ung makunat na chippy at inubos ung sakto sa isang lagok at nagmadali ako pumunta sa park. Nung paghawak ko sa likod at pagharap nya, napa "shit" ako sa loob loob ko... omg anak ni janice! este... basta... nde si Jamie ung babae. Badtrip... bakit ako napaparanoid ng ganito? Galit kaya sya sa kin? ano kaya ginawa ko? Nagalit ba sya dahil nde ko binawi ung siningahan nyang panyo ko? Isip ako ng isip ng dahilan kung bakit di ko sya nakita ngaun ng biglang may bumatok sa kin..

Mylene: Oi! ano ginagawa mo d2? gabi na ha?

Ako: Aray ko namaN! pati ba ikaw....

Mylene: anong pati ako?

Kasi lahat ng babae niruruyakan ang pagkalalake... pati ba naman sya waaaa

Ako: wala

Puwesto sya sa harap ko at nagpatawa.

Mylene: Di mo siguro nakasama si Jamie no kaya ganyan ka?

Hmm... transparent pa rin ako hanggang ngaun. Madali pa rin malaman kung ano iniisip ko.

Ako: Kasi di ko sya nakita maghapon eh parang may kulang pag di ko sya nakakausap. iniisip ko tuloy kung galit sya sa kin...

Mylene: hahaha ayan ka na naman sa mga emoticons mo. Sus, baka naman busy lang un. Ang alam ko exams week ngaun ni May, so baka tinututukan lang nya yung kapatid nya.

Ako: Nyak! alam mong kapatid nya si May?

Napakamot ng ulo si Mylene

Mylene: Syempre naman. Mas nauna ko ata sya nakilala kesa sa yo no! Pero konti lang sinasabihan nya ng sikreto nya. Pasalamat ka at nishare nya un sa yo. Atleast may tiwala na sya sa yo.

Ok. That makes sense...

Ako: Sabagay...

Mylene: Tapatin mo nga ko... naiinlab ka na sa kaibigan ko no??? Aminin!!!!!!

Bigla akong napatayo. Waaa parang senyales tuloy ng pag amin

Ako: nde ah! almost 1 week pa lang kami nag uusap. Nde totoo ang lab at pers sayt no! love in first week pala sa case namin

Binatukan ulit ako ni Mylene.

Mylene: Sus, lagi kayong nakikita no! Di ko na lang kayo tinatawag kasi masyado kayong bc sa paglalaro ng puzzle nyo. Lagi ka rin nakatitig. Sus sa kin ka pa magtatago eh malakas radar ko.

Naupo ako sa swing at nag swing dahan dahan

Ako: Mali ba ung nararamdaman ko?

Mylene: Sus. Kung mahal mo naman talaga ung isang tao, bat mo pipigilan sarili mo? Go ka lang. Di bale, boto naman ako sa yo eh. Saka may plus ka na, kasi ikaw ang visible ngaun sa lahat ng manliligaw nya. ikaw lagi nya nakakasama

Napa Awww ako... nde ko rin napansin. Masyado syang maganda para walang manligaw... mahihirapan pala ako neto T___T. Mangyayari na naman ata ung nangyari kay Czarina... Bigla akong may naalala nung nagsasagot kami ng crossword ni Jamie.

Mylene: O bat ka nalungkot jan?

Tumigil ako sa pag sswing...

Ako: Kasi nung isang araw nung nagsasagot kami ng crossword puzzle, napansin kong may sinusulat syang pangalan dun sa puzzle... William ata

Biglang natahimik ng saglit si Mylene. Maya maya, biglang tumawa si Mylene

Mylene: Sus, wag mo sabhing sumusuko ka kagad nyan? sabi ko nga diba, may plus ka na! Saka sabi ko nga sa yo, ipaglaban mo diba? Nde yung nagmumukmok ka jan sa tabi

Ngumiti ako sa mga sinabi nya. Abah ang maingay na babaeng tulad nya, may mga emo moments din pala to.

Mylene: Oh bat ka nangingiti jan?

Ako: E kasi malay ko ba ikaw ang magpapagaan ng loob ko? Sa dinami daming taong magbibigay lakas loob sa ken, kaw pa tong nagbigay ng advice sa ken lololol. Di bagay sa yo.

Mylene: Tse!!!!!!! Bhala ka jan, bastedin ka sana. Ayaw ko na sa yo bahala ka jan

Abat nagwalk out ang bruha hahaha.

Nde nawala sa isip ko ung pangalan na sinulat ni Jamie. William... Ngaun lang nagsink in sa kin un pagkatapos banggitin ni Mylene na maraming nanliligaw sa kanya. Kelangan ko malaman ung tungkol kay William. Ayaw ko mapraning kakaisip d2.

0 comments

Monday, November 26, 2007

Ang swing

Monday, November 26, 2007
Naulit ng naulit ang pag uusap namin ni Jamie. Para
ngang tuwing magkikita kami, parang ung mga ginawa
namin, pareho pa rin. Parang ung mga pelikula tuwing
tanghali na paulit ulit mo na lng napapanood. Pero e
sino ba naman ako para magreklamo? Masaya ako sa ganun
bakit ba. Saka mahilig ako manood nung mga pelikula
tuwing tanghali bakit ba?

Jamie: Laro tayo crossword!

Sumimangot lang ako. OO na talo na ko. Taas na nga
dalawa kong kamay eh. Mas magaling ka na. Bat di ka na
lang kaya maglason?

Ako: Sige tara laro tayo

hehehe... Oo na. Isa akong engot. As usual, talo na
naman ako. Pinanganak na talaga akong maging alipin ng
mga babae, so ano magagawa ko? Tiningnan ako ni Jamie.
Ako naman nashy type bigla, lumingon sa kabila. Maya
maya tumawa na naman sya

Jamie: Talo ka na naman hahahahaha

Sabi ko na nga ba eh.... tsk.

Ako: Uu na. sus. magdodota na nga lang ako dun sa shop

Akmang aalis na ko ng bigla nya ko pinigil.

Jamie: Eto naman di mabiro. Kita ko ung sagot mo oh,
sinadya mong palitan hehe.

Sumimangot lang ako.

Jamie: Kwentuhan na lang tayo. Kahit ano basta
magandang pag usapan

Nagpasya kaming umupo dun sa may swing. Ung isang bata
gus2 yata magswing, pinaalis ko. E bakit ba? Yun lang
kaya kong i bully eh hehehe.

Ako: Alam mo bang kakatapos ko lang sa isang heart
ache?

Biglang napatigil sa pag ugoy ng duyan si inay.. ay si
Jamie at biglang napatitig sa kin. Bigla akong
pinawisan ng malagkit hehe.

Jamie: What happened?

So ayun kinuwento ko ang lahat lahat sa kanya. Dapat
nga papabasa ko na lang sa kanya tong blog na to para
di ko na kelangang magkwento. Natutuyo lalamunan ko sa
haba ng kinuwento ko sa kanya. Kasabay nun eh ang mejo
pag wetlook ng aking tear ducts. Kasalanan ni Czarina
to, nabuksan tuloy. Nakwento ko rin sa kanya ung mga
hang ups ko sa buhay. Sa family, sa work, pati ung mga
frustrations ko nakwento ko sa kanya. Yung kapit ko sa
swing mejo napahigpit masyado, kumapit ung mga
kalawang sa kamay ko waaaa..

Jamie: Ganun pala nangyari sa yo.... Im sorry to hear
that ha?

Ako: Hay naku, ok na un. mapakinggan mo lang ako
masaya na ko nun. Atleast nalabas ko lahat. Kasi ung
mga tropa ko, walang alam gawin kundi magdota at
magdota lang. La ako masasabhan sa kanila hehehe.

Muling umugoy sa duyan ni nanay, ay sa swing pala , si
Jamie. Seryoso mukha nya ngaun. Para syang
pinagsakluban ng langit at lupa.

Ako: O bakit naman ganyan mukha mo. Wag mo sabhing
naapektuhan ka sa mga sinasabi ko?

Jamie: Naman... nde may naisip lang ako. Things from
my past...

Ako naman ang tumitig sa kanya. Wow, ang daya di sya
pinagpapawisan lol. Wa epek hehe.

Jamie: May gus2 kasi ako sabhin sa yo about sa kin eh.
Tungkol sa buhay ko...

Tumigil sya sa pagduyan. Mukhang seryoso nga to ah.

Jamie: Kasi alam mo di ko tunay na anak si May. Ang totoo nyan, kapatid ko sya. Ulila na kasi kaming dalawa kaya ayun...

Ako: E bakit nung isang araw mommy tawag nya sayo?

Jamie: Kasi nga ako lang ang nakasama nya since bata sya. Ayun ang tawag na tuloy nya sa kin eh mommy. I was just makin stories tungkol sa tatay nya. Mabait tatay namin, kaya lang… talagang ang hirap tanggapin nung mga nangyari

Nikwento nya sa kin ung nangyari sa kanilang pamilya. Nung una mejo matampuhin pa daw sya. Kasi nga daw, balat sibuyas sya. Ung balat nya kulay sibuyas ^_^. Naging rebelde sya, dahil nga ang feeling daw nya eh parang nde sya minamahal ng mga magulang nya.

Jamie: Bago kami mapadpad d2, galing akong Davao. Sumakay kaming barko nun papuntang manila. Baby pa si May nun kaya walang alam sa mga nangyari. Nung natutulog na kami, bigla na lang ang daming nagsisigawan at nagtatakbuhan…

Tumayo si Jamie at sumandal sa pader malapit sa swing.

Jamie: Nagkakagulo mga tao. Unti unti na palang lumulubog ung barko. Takot na takot kami ng nanay ko. Pero si Tatay, calmado lang sya. Tahimik lang sya habang nakayakap sa ming tatlo ni nanay at ni May. Hinila kami ni Tatay at pinagsuot nung life vest. Isa na lng available nung time na yun, kaya binigay na lang nila sa kin. Iyak na ko ng iyak nun

Pinupunasan na ni Jamie ung mata nya. Bat parang naiiyak din ako waaaaaaa. Nag abot ulit ako ng panyo kay Jamie. Siningahan nya ulit un. Namaaannn…. Peborit kong panyo un T_T

Jamie: Pinasakay na ko ng tatay at nanay ko dun sa bangka na maliit. Inabot din ni nanay sa kin si May nun. Niyakap nila ako ng mahigpit. Gus2 ko sanang tumalon pabalik ng barko pero pinipigilan ako ng mga tao. Sigaw ako ng sigaw “Nanay! Tatay!”. Sinabi sa kin ni Tatay “Ingatan mo si May. Mahal na mahal ko kayo…” Dun ko narealize ang mga mali ko dati. Bakit ba kelangan may mangyari bago mo marealize ang mali mo?

Umupo na naman sya sa swing, iyak na sya ng iyak. Ang likot nya ha? Napaupo tuloy ulit ako sa swing.

Jamie: Pinanood kong lumubog ung barko kasama ung mga magulang ko… Halos mabaliw ako kakaiyak nun. Pero nung tiningnan ko si May, dun ko narealize din ung responsibilidad na kelangan kong gawin para sa kapatid ko. Hanggang ngaun namimiss ko mga magulang ko…

Umugoy ugoy na sya ng swing.

Jamie: Buti nalang at kinupkop kami ng tita ko. Kinupkop kami hanggang sa magkatrabaho ako, at ayun nga hanggang mapadpad kami d2 sa lugar nyo.

Ako: Teka pala, alam ba ni May na kapatid mo sya?

Jamie: Sus oo naman. Nasabi ko na sa kanya dati ung story na to. Un nga lang nasanay syang tawagin akong mommy, so ok lang siguro un.

Napatingin ako sa panyo. Tsk…

Ako: Hmm…. Wag mong sabhing sasauli mo ulit sa kin yang panyong yan ha? Mejo kadiri kasi ngaun, parang ang dami mong sininga

Bigla akong binatukan ng malakas ni Jamie. Masama ba magsabi ng katotohanan waaaa

Jamie: Ay ewan ko sayo! Ang seryoso ko d2 tapos ung panyo pala ang concern mo! Bahala ka jan

Anak ng… waaaaa!

Ako: Oi biro lang waaaA! Nakikinig naman ako eh

Jamie: Basta ewan ko sayo!

Here we go again sa sumpang yan. Tsk para akong tuta na habol ng habol sa kanya hehehe. Pero atleast nakita ko na naman syang ngumingiti. Akalain mo bang pang maalalala mo kaya ang kwento ng buhay nya? May bago na namang target si Malungkutin. Eto na naman ang pangako ko na sasamahan sya hanggang sa Makita ko sya uling masaya.

0 comments

Sunday, November 25, 2007

Ang sumpang "EWAN KO SA YO"

Sunday, November 25, 2007
Kinabukasan nagkita kami ulit ni Jamie. Naglaro kami ulit ng crossword puzzle. Ang corny no? Dami dami pagkakaabalahan crossword puzzle pa napagtripan. Tuwing lilingon ako nakikita ko na sobrang lungkot ng mukha nya. Pinipilit nyang maging masaya, atleast siguro pag kasama nya ko.

Jamie: Ayan tapos na! mejo mahirap tong dala mo ngaun ha!

Ako: Empre! di na pede sa yu ung tulad kahapon kasi ang taba ng utak mo

Jamie: EWAN KO SA YO!

Tsk. Mukhang may sumpa ang mga salitang un. Bigla akong nanlalambot at parang gus2 ko laging magsorry lolx

Ako: Meron sana ako gus2 itanong sa yo eh. pede ba?

Jamie: Hmm... sure wag ka lang mangungutang kasi mejo taghirap kami ni May ngaun eh.

Napaisip ako bigla.... sila lang ni May? ibig bang sabhin...

Jamie: Kung di kasi isat kalahati yang tatay ni May... Naduwag kasi ung tatay nya kaya nagpasya na lang akong palakihin si May mag isa.

Tumayo si Jamie. Mejo salubong ang kilay. Nakakatakot naman sya tingnan

Jamie: Sinubukan kong ilapit sya sa tatay nya, pero ung tatay naman ang ayaw. Naaawa ako sa bata pag naaalala ko. Pano pag naghanap sya balang araw? Anong sasabhin ko? sasabhin ko bang ayaw sya tanggapin ng tatay nya?

Umupo sya sa tabi ko at hinawakan ung ballpen... bigla akong kinilabutan kasi parang sasaksakin ako ni Jamie waaaaaaaaa

Jamie: Pag naaalala ko yun parang gus2 ko pumatay ng tao talaga... ay uu nga pala, may itatanong ka diba? ano ung itatanong mo?

Bigla akong napalunok ng laway. Mukhang nde sya sa mental galing, mukhang sa munti. Mukhang kamag anak ni baby ama.

Ako: a.. e... w-wala. Nakalimutan ko na. Haba kasi ng kwento mo eh.

Jamie: Ganun? alam mo mahal na mahal ko si May. Kami na lang magkakampi d2 talaga eh.

Napansin ko na namang mejo nalungkot na naman sya. Hmm... Parang gus2 ko rin mangako sa kanya ha. Ung pangako na binigay ko kay Czarina.

Ako: So kumain ka na ba?

Jamie: EWAN KO SA YO! nag eemote ako d2 sabay ganyan banat mo.

Oh well eto na naman kami. Hinabol ko na naman sya. Pero nakita ko bago sya tumalikod na nakangiti na ulit sya. Para kaming mga bata, naglolokohan habang naglalakad. Natutuwa ako sa kanya :D

Jamie: Know what, Im glad nakilala kita. Akalain mo no? kung di mo ko nioffer ng panyo dati, di ko malalaman na ok ka pala kasama. Kahit pano nakakalimutan ko ung mga problems ko kahit saglit.

Ako: Marami pa ko kayang gawin no. Kaya kong kumain ng buhay na manok. Kaya ko maglakad sa mga nagbabagang uling. Para lang maentertain ka

Jamie: Sus

Ako: Pero seriously, kahit naman ako marami akong hang ups sa buhay. Pero dinadaan ko sa ngiti at tawa lang. Ayokong sirain ang araw ko maghapon dahil lang sa problema.

nakatingin lang sa kin si Jamie

Jamie: Sana ganun nga lang kadali... pero alam mo one of this days, ill be able to share sa yo lahat lahat ng hang ups ko. Kasi feeling ko kakampi kita

Ako: hay naku. syempre naman no! kakampi tayo

Naglakad lakad kami ng konti ng makasalubong ko si Mylene, isang kaibigan ko na mejo kausap ko rin sa mga madadramang usapan

Ako: mylene!
Jamie: mylene!

Nagkatinginan kami ni Jamie.

Mylene: lalalala! hahaha! aba magkakilala na pala kayo. Kamusta kayong dalawa?

Sabay kaming tumawa ni Jamie. Ang liit pala talaga ng mundo no? Akalain mong pareho naming kakilala ang taong yun.

Mylene: So kayo na ba? hahaha

Jamie: Uu kami na nga! hahaha

Ako: Nyak at kelan naman nangyari un?

Si Mylene kasi sobrang ingay nyan. Kwento dito. Kwento dun. Kala mo walang problema, pero alam ko rin maraming tinatago yan, ayaw lang mag share haha

Mylene: Sus kayo! At kelan pa kau nagkakilala? Akalain mong nagkakilala ang dalawa kong kakulitan!

Jamie: uu nga eh. Ang kulit masyado nyang tao na yan. Ayaw ko na nga minsan kausapin kasi sobrang kulit

Bakit kaya ako laging ginaganito ng mga babae no? Mga diyos ng kalalakihan naway bigyan nyo ko ng lakas upang lumuhod sa harap ko ang mga babaeng to... T_T

Ako: soooo.... san punta mo My?

Mylene: ah jan lang sa tabi tabi, maghahanap ng mga boylet hehehe

Jamie: hahaha

Ako: Sus, ung boss among malupit ko ayaw mo?

Mylene: Friends lang kami nun no! hahaha lalaa

Jamie: Hahaha

tawa ng tawa si Jamie. Ganito ba sila pag nagkikita? tawa ng tawa?

Mylene: O pano, maiwan ko na kayo, tuloy nyo lang date nyo! babayuuuuu

Nagwave na kami to say goodbye kay mylene. Atleast nagkaroon ng ice breaker sa usapan namin ni Jamie. nagiging seryoso na masyado hehehe

Jamie: Isa sya sa unang naging mabait nung unang salta ko dito sa lugar na to. Im happy nga kasi isa rin sya sa nagpapasaya sa ken eh.

Ako: Ay uu sobrang kulit nyan. Wala nang ginawa yan kundi tumawa.

Jamie: *Tumingin sa relo* sige susunduin ko na si May ha? Ill see you later ha?

Ako: And2 lang ako lagi. Sige ingats kau ha? kain ng marami pagdating sa inyo!

Jamie: Uu masarap ulam namin ngaun. Porkchop!

Ako: Wow sarap naman

Tiningnan ko sya habang papalayo sa kin. Tama na ba tong ginagawa ko? Ayokong mag isip na gus2 na nya ko, pero hanggang masaya pa kami pag magkasama kami, di ko sya iiwan. Lagi ko syang paliligayahin

0 comments

Ang crossword puzzle

Sumunod na araw, muli kami nagkita ni Jamie. Abahh... mukhang mas maaliwalas ang mukha nya.

Jamie: uiiiii! gandang araw sa yo!!!!

Tsk lakas ng dating ko talaga hahahaha

Ako: Ui!! gandang araw din sa yo! kamusta?

Jamie: eto ayus lang. mejo ok naman na.

Ako: Teka pala kumain ka na?

Mdyo nag pouty lips si Jamie. Ang cute tingnan hahaha

Jamie: Di pa nga eh. maya na lang siguro

Ako: Hala, hapon na di ka pa kumakain? Tara ililibre na lng kita ng kakainin.

Jamie: Sus! nde na no ok lang. Saka kumain ako ng sandwich at juice kanina ok na un.

Matigas din ulo neto. Tsk. Ano ba kelangan kong gawin para umayos ang mga taong ganito tsk.

Jamie: Nga pala ilang taon ka na? Di kasi tayo masyado nakapag kilala kahapon kasi diba nga nag drama ako kahapon?

Ako: 23 pa lang ako. ikaw ilang taon ka na?

Biglang nag pouty lips na naman sya. Ay natutuwa talaga akong makitang naka pouty lips sya

Jamie: Ate mo na pala ako eh. mas matanda ako ng ilang taon sa yo.

Ako: Sus ayaw ko nga ng ate. sa utol ko nga di ko tinatawag na kuya un, kaw pa e di naman kita kaano ano.

Bigla syang tumawa ng malakas. Ang cute ng boses nya. Parang si inday badiday hahaha. Biglang may inabot sya sa bag nya.

Jamie: Eto na ung panyo mo. Nilabahan ko na yan so wala na yang sipon.

Ako: *Kamot ulo* sabi ko sa yo na yan eh. Luma na rin yan kaya sa yo na lang

Jamie : *Lumaki mga mata* Oiiii! nde ako poor para limusan mo ng panyo. Tsaka nagtataka ako, lalake ka ba talaga? bakit kulay pink tong panyo mo?

Abaaaaa..... nantatapak din to ng pagkalalake ko ah? abaaaaa

Ako: E bakit ba sa kapatid ko yan. wala na kasi akong malinis na panyo kaya hiniram ko.

Tumayo sya at naglakad lakad ng konti.

Jamie: Alam mo, nde ko alam pero ang gaan ng loob ko sa yo. Parang ang saya saya mo kasama. Kahit kahapon lang tayo nagkakilala, parang pakiramdam ko, dati pa kita kasama

Wow. madrama pala to. emo sessions ba ulet? Naalala ko may dala pala akong crossword puzzle dito sa bag ko.

Ako: Sus, drama mo jan. Maglaro na lang tayo ng crossword puzzle. Madami kang matututunan d2, parang trivia ba?

Jamie: Mahilig ako jan eh. Pabilisan tayo sumagot?

Kinuha ko ung isang copy sa bag ko at ballpen. Umupo kami sa isang mesa sa park at nagsimulang magbilang. 1...2...3... ayun nagstart na kami.

Jamie: hmm... ahh... *sulat sagot*

Ako: hmm... ahhh... *kamot sa ulo*

Makalipas ang ilang minuto, natapos na sya. Kainis bakit ba lahat na lang ng babae gus2 tapakan ang pagkalalake ko???

Jamie: Bleh, Di mo natapos un sa yo.

Ako: E mahirap ung mga tanong dito sa ken kumpara sa yo no.

Inabot ko ung puzzle nya. Nanlake ung mata ko kasi ung mga salita dun eh parang ngaun ko lang narinig. Nakita ko na kinuha nya ung akin at sinagutan

Jamie: Ganito lang pagsagot neto. Kitams?

Tadhana ko na siguro to no? hehehe. Malay ko bang magaling maglaro ng mga ganito tong si Jamie? Susunod nga sa dota ko sya yayayain lolz

Jamie: Ano nga pala pinagkakaabalahan mo? bat parang ang dami mong oras?

Ako: Ah nag oopisina ako. nakaliv ako ng 1 week eh. Nasstress lang akong makita pagmumukha ng boss ko kaya nag liv ako.

Ngumiti si Jamie. Sana nde na mabura un. Mas ok sya tingnan pag ngumingiti sya.

Ako: E ikaw? ano pinagkakaabalahan mo?

Nagbago hitsura ng mukha ni Jamie. Parang biglang nanlumo ang mukha nya

Ako: A... e. ... kalimutan mo na lang ung tanong ko. Nand2 tayo para magsaya. Kung ano man yang problema mo, tatanggalin ko yan hehehe. Tara sagutan pa natin tong puzzle. Pabilisan ulet.

Mejo nangiti si Jamie at sabay kuha dun sa puzzle. Kung ano man ang problema nya, alam ko di pa sya handang sabhin ito. Hintayin ko na lng siguro dumating ung oras na sya na mismo magsabi sa kin nun. Kung meron man ako natutunan sa naging takbo ng kwento namin ni Czarina, un eh iwasang ipilit ang isang bagay. Hayaan ko na lang na ang panahon mismo ang magpasya para sa kin.

Jamie: Tpos na ko! ano ba yan.... ang simple simple lang di mo pa matapos yan

Ako: Ok payn... magaling ka na. sus kala mo magaling ka na nyan?

Jamie: Syempre naman. Hmp! yabang neto

Ako: kaw nga tong mayabang eh! Kala mo kung sinong....

Di pa ko tapos magsalita ng biglang sabi nya...

Jamie: EWAN KO SA YO! *sabay walk out*

toink! bigla akong nanlambot nung sinabi nya un. Ewan ko ba, pero merong mysterious powers ung mga salitang un kasi bigla akong naghabol at nagsorry ng nagsorry. Makalipas ang ilang minuto ng pandededma, bigla nya syang humarap sa kin.

Jamie: May papakilala ako sa yo.

Sa paglalakad namin, nakaabot na pala kami sa isang elementary school malapit sa min. Sino kaya papakilala nya sa kin? Maya maya may batang nagsisisgaw galing sa likod ko.

Bata: Mommy! mommy! mommy!

Paglingon ko kay Jamie, Biglang yumapos ung bata sa kanya. Napa O M G ako. Anak nya ung bata? waaaaaaa may asawa na pala tong si Jamie..... Bigla naman akong nalungkot.

Jamie: Eto nga pala ung anak ko, si May

Ako: Elow May!

Tinaasan lang ako ng kilay ni May. Abah, manang mana sa mommy.

May: Who is he mommy? your boyfriend?

Jamie: No no no. He's just my friend lang. Sinamahan nya lang ako sunduin ka

May: i see.. I don't like him mommy

Kinurot ni Jamie si May... pero ang sakit ng sinabi nya ha? Bagsak agad ako sa anak nya. First impression lasts pa naman.

Nagwave na si Jamie pauwi.

Jamie: Sige seeyah tomorrow na lang ulit ha?

Ako: Sure sure same place same time ulit

Bigla akong napaisip. Dpat ba talagang makipagkita pa k osa kanya? e pano kung malaman ng asawa nya na nakikipagkita ako sa kanya? baka mapaaaway pa ko. Teka sino nga pala ung asawa nya? waaa. di ko natanong. Siguro bukas tanong ko sa kanya. Mahirap na, baka imbes na malungkutin name ko, maging imbalido.

0 comments

Bagong umaga, bagong istorya

matagal ko ring nde nabisita tong blog ko. Mejo naging bc sa totoong buhay. Malay ko bang magiging bc ako, Kainis tong mga koreanong to dapat dito nilulunod sa ilog pasig eh... tsk

Bago ako naging bc, binalak kong gumawa ng book 2 ng love story ni Malungkutin. Pero sa indi sinasadyang pagkakataon, biglang nawalan ng gana magsulat si malungkutin. Di ko alam pero, ganun talaga siguro.... Kaya ko lang sumulat based sa experience. Sabi nga sa kin ng kaibigan ko, ako ung tipo ng writer na kumukuha lang ng masusulat based sa mga naging experience ko, nde ko kayang magsulat na based lang sa mga ideas. Siguro nga tama sya, kasi lahat ng sinulat ko d2 ay based sa karanasan ko. Meron siguro iilan pero mabibilang mo lang sa isang kamay.

Sinulat ko ang buhay ni Malungkutin para magkaroon ako ng medium para irelease kung ano mang problema, heartache or kung ano pa mang ka ek ekan sa buhay. Sinubukan kong sumulat ng isang blog na nakakaaliw, na kahit seryoso ang sinusulat ko, may sisingit na punchline. Sa totoo lang, ang bawat entry na sinulat ko ay tumatagal lamang ng halos 15-20 mins bago ko matapos. Marami nga itong typo errors kasi nde ko na ineeedit kung ano ang sinulat ko. Pero...

What the hell... wala itong kinalaman sa isusulat ko ngaun

Merong kasi akong nakilala isang babae habang naglalakad lakad ako sa park. Maganda sya. Talagang mapapa "wow" ka sa kanya. Mapapansin mo na lang na parang imbalido ung bibig mo kasi basta na lang tutulo ung laway mo. Napaisip si malungkutin. Nagus2han ko ang babaeng to pero sobrang ganda nya kasi. Nagbago bigla isip ko ng maalala ko ung sabi ni Jay sa kin. "Ang magaganda ay para sa mga panget" Chedeng!!! Nabuhayan ako ng loob. Maganda sya, pangit ako! Opposite attracts nga daw eh. Langit sya, lupa ako. O diba Cholo ikaw ba yan? Sinubukan ko syang kilalanin...

Ako: Hi miss ako si malungkutin. whats yours?
Babae: *taas kilay*

Nyay! ayun.... basted agad hahaha. Mali lang siguro approach ko. Tsk mukha kasing akong manyakis tapos ganun pa approach ko. Siguro bukas kausapin ko sya ng maayos. Simulan ko sa friendship. Yan ang talent ko, makipagkaibigan. Sa totoo lang, lahat ng babae yan lang gus2 sa kin, kaibigan (ang saklap).

Makalipas ang ilang araw, naglakad ulit ako sa may park malapit sa min. Naging gawain ko na un pagkatapos ng mga nangyari sa min ni Czarina. Naglakad lakad pa ko ng biglang poof! biglang umikot ang paningin ko. Takte tong mga naglalaro ng basketball ginawang ring ang ulo! Nagsorry naman sila sa kin kaya ayus na un, pero umiikot paningin ko talaga. Nagpasya akong maupo sa isa sa mga bench dun. Peste namang buhay to... Maya maya napalingon ako sa bandang kaliwa ko. Nakita ko ulit ung babae na nakita ko nung isang araw. Mejo malungkot sya. Nakikita ko pa ngang mejo wet look ung mata nya. Nag isip ulit ako...

Ako: Hmm.... lalapitan ko ba to o nde...

Tsk na buhay to, teka, napapadalas ang pakikipag usap ko sa sarili ngaun ah? waaaaaaa. eneweyz, nagpasya akong lumapit sa kanya. Inabot ko ung panyo ko sa kanya. Tumingin sa kin ung babae. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Natatakot kasi ako baka bigla na naman nya ko taasan ng kilay. Nagulat ako ng bigla nyang inabot ung panyo ko. Huwaw! a miracle! a miracle indeed! Nagulat ako ng bigla syang nagsalita

Babae: Alam mo, ang hirap pala ng sobrang taas ng expectations ng tao sa yo no? Kapag nde mo nagawa ito, magiging frustrations mo ito sa buhay.

Nagpasya akong umupo sa tabi nya. Here we go again, the absorbing man is here!

Babae: Why cant just everyone leave me alone? The more expectations from me, the more na naaawa ako sa sarili ko.... Tao lang ako, di ako isang superhero na kayang gawin ang lahat ng expectations nila sa kin...

Seryoso akong nakikinig sa kanya ng bigla syang tumawa. Anak ng... mukhang nakawalang pasyente to sa mental

Babae: Pasensya ka na ha? Napilitan ka pa tuloy makinig sa kwento ko. And sorry rin kahapon ha? Napagtaasan kita ng kilay mejo wala ako sa mood kahapon kasi depressed ako. Mabilis kasi magbago mood ko

Ako: (mejo tulala pa rin) hmmm... ok lang hehehe. sanay naman akong iniirapan ng mga babae

Babae: Ganun? hahaha

Mas maganda sya tingnan pag tumatawa sya....

Babae: UU nga pala ako si Jamie. Elow *malungkutin*!

Ako: Aba naalala mo pala pangalan ko?

Jamie: Syempre naman, matandain naman ako no. O eto panyo mo, salamat ha?

Ako: Nde, sa yo na yan. May uhog mo na eh, babalik mo pa sa kin.

Tumawa ng malakas si Jamie. Sabay batok sa kin

Jamie: Tingin ko magkakasundo tayo. *Ngiti ng ubod ng laki*

Nakupo.... Czarina 2 ba ito? Oh well, gusto ko rin naman syang maging kaibigan. kaibigan ha? nde ka-ibigan hehehe.

Jamie: So seeyah tomorrow? Same time? same place?

Ako: Ay sure....

Mukhang mabubuhayan na naman ng dugo itong si malungkutin hehehe. Hmm... Sa huli nagdesisyon akong maging Book 2 na itong entry na ito hehehe.

0 comments

Tuesday, November 6, 2007

Dump me fast

Tuesday, November 6, 2007
Many times I wonder
Many times I plunder
What's my worth in this world?
I know what you're thinking.... thats absurd

What else would I say?
I can't even ask you to stay
What else would I do?
I can't even say I love you

Before, I got these reasons
To live my life with expectations
Days past by and i learned to love you
Days past by and i learned to be true

But what are these hesitations?
I can't stand it, too many frustrations
I thought my life will be meaningful
But its the other way around, its too sorrowful

Don't I have the right to be happy?
Why are these things happening to me?
I don't know whats wrong with me
My habits, attitude or maybe the whole me?

Please listen to me, I beg you
Don't do this to me, Please be true
Just tell me the real score
I don't want to cry anymore...

To you this may look stupid
Maybe i do act like a kid
But this I only want you to know
Dump me fast, don't hurt me slow

0 comments

Sunday, November 4, 2007

Ang bakasyon ni Malungkutin

Sunday, November 4, 2007
Umuwi ako last nov.1 sa province namin. At long last nakauwi na rin ako hehehe. oct 31 may pasok pa ko kainis... napilitan ako magpaumaga sa office para makauwi ng madaling araw. Dapat nasa bahay na ko ng umaga, para marami rami naman akong gawin. Habang nasa byahe ako, di ako makatulog nakakainis hehehe. pagdating ko ng bahay, pagsandal ko sa sofa namin, napapikit ako. Pagmulan ng mata ko, 3 na ng hapon lolz. Sana natulog na lang ako sa bahay ko sa manila ganun din pala dapak....

So ayun, pagkagising ko naligo ako, lagay ng wax sa buhok at nag toothbrush. Olrayt! pupunta na ko ng sementeryo. Nang malapit na ko sa sementeryo, nakasalubong ko ung pinsan ko. Nagulat sya na parang nakakita ng mumu. "Buti nde ka naligaw? nakakauwi ka pa pala d2 sa tin". Nak ng tipaklong.... Nde nakakatawa un ah hehehe. Pero sabagay, almost 4 months ata ako di nakatuntong sa probinsya namin, normal lang ang ganun. Pagdating ko sa puntod ng lolo at lola ko, nagtirik ako ng kandila at nagdasal ng konti. Naabutan ko pa ung iba kong pinsan at tito. Alam nyo reaksyon nila? Parehong pareho ng sinabi nung nauna kong pinsan. Natatawa na lang ako sa kanila. Dinalaw ko rin ung kabilang puntod ng mga kamag anak namin. Hulaan nyo rin reaksyon nila? hahaha. tama un nga.

Nakita ko sa sementeryo ung isa kong katropa. Ganun din reaksyon nya hehehe. Naisip ko siguro panahon na para ayusin ko ung mga tampo nila sa kin. Niyaya ko syang mag inom kasama ng ibang tropa namin. Sagot ko lahat. Lahat as in lahat T_T. Ubos ang dinala kong pera hehehe. So ayun nagdesisyon na kaming umuwi ng sabay. Habang naglalakad ako, napaka nostalgic ng dating. Nadaanan namin ung bahay nung ex ko at nakita ko sya. Dedma lang sya hehehe. Marami akong nakasalubong na kakilala. Grabe, kala mo artista o balik bayan ako hehehe. Bati dito, bati dun. Ang sarap pala ng feeling ng umuuwi sa probinsya. So ayun umuwi na ko at hinintay na lang sila dumating sa bahay. Nag online ako saglit para icheck kung online sya. Wala sya so.... oh well....

Maya maya dumating na ung mga katropa ko. Ayun inom kami. 2 case ng red horse at isang generoso. Lahat sila sinasabi na namiss nila ako. Nde ako natouch kasi kadiri sila hahaha. Ang saya ng inuman namin. Sa loob ng mahabang panahon, ngaun lang nagkasama sama ung kumpletong tropa namin. Kahit ung isa na may asawa na, pumunta rin dun. Andami kong catching up na ginawa. Pati ung relasyon ng pinsan ko sa isa naming tropa nde ko nalaman. Andami kong namiss nung umalis ako. Naisip ko bigla na sana, nakasama ko pa sila ng mas matagal. Namiss ko ung samahan namin tulad ng dati.

Nag online na sya at nag pm. Kinuwento ko kung gano ako kasaya kasi nakumpleto na ung tropa namin. Pero parang iba ung pm nya eh... so nagpaalam ako na kausapin ko na lang sya mamaya kasi nga nagkakatuwaan pa kami. Siguro eto ung isang mali na ginawa ko pero ayaw ko mamiss ung chance na makakwentuhan sila lahat....

Nov 2, minulat ko na mata ko. Nagtataka ako bakit ung kanan kong mata nde bumubukas. Kelangan ko pang i buka gamit ng mga daliri ko. Parang ang dami kong muta. Naghilamos na ko at pagtingin ko sa salamin, Napa shet ako. Ang pula ng kanan kong mata waaaaaaaaa.... May sore eyes ako T_T. Bakit kung kelan bakasyon ko saka naman ako nagkaroon neto. Tsk... Maghapon tuloy akong nakulong sa bahay waaaaaaa......

Nung gabi pumunta ako sa tito ko. Bday nya kasi. Pagdating ko dun ang daming tao. Andun lahat ng mga pinsan ko at pati ung ilan kong mga katropa. Lahat sila isa reaksyon hahaha. Ganun ba talaga ako katagal nawala? Maya maya nagpicturan na sila.... nde ako kasama. Andun lang ako sa isang sulok. Nde ko magawang lumapit kasi parang nahihiya ako. Ang saya na ng tropa nila... Naisip ko, un siguro ung price na kelangan kong bayaran para makipagsapalaran sa maynila. Naisip ko rin na kung sana madalas ako umuwi or nde na ko talaga nagtrabaho sa manila, sana isa ako sa nagtatatalon jan sa picturan nila. Niyaya pa ko nung isang pinsan ko na mag inom daw. Sumagot na lang ako ng oo pero dahan dahan akong umalis. Nde na nila ako napansing umalis ehehehe. Parang etchapwera na talaga ako hehehe. Pero ayus lang atlis naging masaya ulit ako kahit saglit lang.

Sabado, parehong mata ko na ang may sore eyes. Kaasar. Bakit ngaun pa... T_T. Andami kong gus2 gawin pero di naman ako makalabas. Hinintay ko na lang sya mag ol pero mukhang di na sya muna mag ool. Nagkasakit sya, kaya naiintindhan ko. Bigla ko syang namiss ng sobra... pero ayaw ko namang pilitin sya mag ol para lang sa kin. Iniwan kong ol ito para kung mag ol man sya, makita nya na ol ako. Nung gabi, bigla syang nag buzz. Kapatid ko nakasagot e suplado un sabi lumalamon daw ako. Kapatid ko un ah? tsk. Nakausap ko sya. Mejo ok na daw sya. Andami kong nitanong pero mukhang ayaw nya magtype. Anong magagawa ko sira ung sound card nung pc ko. Kahit gus2 ko sya kausapin pero hanggang type lang kaya kong gawin nung time na un. Siguro napansin nya na mejo nalungkot ako kaya aun, nagkwento sya ng marami. Kahit ung tungkol sa kanila, nakwento nya. Parang iba lang pakiramdam ko sa mga sinasabi nya... Parang nanlambot pa nga ako sa iba nyang sinabi. Mga bagay na nde ko nagawa.... mga bagay na siguro nde ko na magagawa. Pero nitry ko pa ring maging masaya para sa kanya. Kelangan nyang maging masaya for her sake. Maya maya nag offline na sya. La ako magawa hehehe. Nanood na lang ako ng 1 vs. 100 at kakasa ka ba sa grade 5. Ang tatalino ng mga bata talaga. Daig pa ung mga totoong contestant hehehe. Nde ko na tinapos ung panonood ng pbb kasi mejo la na ko sa mood. pinilit ko na lng matulog...

Linggo, puro muta pa rin mata ko. bakit kaya nde pa gumaling to? tsk. Nagdesisyon kami ng nanay ko na pumunta ng mall. Ayun nilibre ko sila kumain at manood ng sine. Nanood kami ng "Hide and seek". Nung una mejo nagugulat pa ko. Pero nung bandang gitna na, masyadong naging predictable na. Nde na ko natutuwa. Ni nde nga ko natakot. Pano naging rated B un? tsk. Tiningnan ko ung cell ko at may text nya. Naglaro daw sya kasama ung lovey dovey nya. Congrats sa yo. hehehe. Nung nagtext ako sa kanya, di na sya nagreply hehehe. Parang ayaw na nya ko kausap lolx. So ayun naghiwalay na kami ng ermats at mga kapatid ko. Pabalik na ko ng manila, sila naman pabalik na sa bahay. Natutuwa ako kasi marami akong naayus nung bumalik ako sa province...

Eto ako ngaun sa office, nakikinet ng libre hahaha. Nagtext ako sa kanya, sagot lang nya hehehe at smiley na letter u. oh well... siguro naaayus na nila ung lab story nila. parang nde na nya ko kelangan ngaun. Kung dun naman sya liligaya, ayus lang. Atlis alam ko masaya sya. Alam ko ring speechless na sya at wala nang masabi so ok lang talaga. Siguro kakayanin nya na ung araw nya na wala ako, so its better this way... pahabol pala... ung kaopism8 ko may nakitang umuusok sa isang cubicle sa cr. tapos nakita nyang mejo gumalaw ung pinto neto.... waaaaaaaaa.... may multo sa office namin waaaaaaaaaa.....

0 comments

Sunday, October 28, 2007

Sorry, Blame it on me, Malungkutin version T_T

Sunday, October 28, 2007
Subukan kong gumawa ng sorry, blame it on me version ni Akon. Tingnan ko muna kung masasabi ko lahat ng sorry sa isang entry hehehe.

Gusto ko gumawa nito para magsorry sa lahat lahat ng mga pinag gagawa ko. Sa lahat ng taong nasaktan ko, sa lahat ng taong umiyak at sa mga kasalanan na gagawin ko pa lang

Gus2 ko magsorry sa aking mga magulang. Sorry kung naging suwail ako. Sorry kung nde ko nameet ang expectations nyo. Sorry kung nde ako naging ka special di tulad ng kuya ko at ng sumunod sa kin. Sorry kung naging matigas ang loob ko sa inyo. Isa lang akong normal na bata na nais na mapasaya kau. Pero sorry kung kulang.... sorry kung di ako yung anak na pwede nyo ipagmalaki. Sorry, dapat nakinig ako.

Sorry sa mga nakababata kong mga kapatid. Alam kong tinitingala nyo ko bilang kuya. Pero sinira ko lahat yon. Ako lang ang naging kasundo nyo. Pag pinapagalitan kayo nina nanay, sinasalo lahat para sa inyo... pero kulang pa rin. Wala akong napatuyan sa inyo na dapat akong igalang. Gus2 ko lang kayong maging masaya... pero sorry... nde ako ang taong dapat nyong igalang...

Sa kuya ko, gus2 ko rin magsorry. Alam kong minsan nasira ang buhay mo dahil sa droga. Pero imbes na intindihin kita, nilayo ko pa sarili ko sa yo. Nagtanim ako ng galit sa yo. Nakaramdam din ako ng selos sa yo. Kahit na nagkaganyan ka, nde ka iniwan nina Nanay. Ngaung ayos ka na, pinipilit mong ayusin ang lahat sa ting dalawa. Pero pilit ko pa ring nilalayo sarili ko. Sorry tol, nasira kasi ung pagtingin ko sa yo. Sorry sobrang tigas ng ulo ko. Aayusin natin to...

Gus2 ko rin humingi sa aking kababata. Mga bata pa tayo nun, makukulit. Nde natin alam na mangyayari sa iyo ito. Nde kita nagawang iligtas... Hanggang ngaun pag naiisip ko ito, nde ko pa rin matanggap. Sorry talaga sa yo... kasalanan ko nangyari ang mga ito. Sana lang masaya ka na kung asan ka man. Huwag kang mag alala.. lagi kitang pinagdarasal.

Sorry sa mga kaibigan ko sa probinsya. Alam kong matagal nyo ko hinihintay. Alam kong gus2 nyong gawin ulit ung mga ginagawa natin nung mga bata tayo. Sorry kung minsan naiwan ko kau sa ere ng minsan mapaaway tayo. Ayaw ko magpalusot dahil di dapat nag iiwanan ang mga magkakaibigan. Aaminin ko, simula nang nangyari ang mga bagay na yon, nawalan na ko ng mukhang ihaharap sa inyo. Hindi dapat ako nagpaawat sa mga magulang ko, sana masaya pa rin tayo hanggang ngaun. Sorry kung nde na ko umuuwi jan sa lugar natin. Hanggang ngaun kasi naiisip ko pa rin kung gano ako naduwag... Sorry talaga mga tsong....

Sorry rin sa mga classmates ko nung college. Masaya rin tayo nun, pero sadyang special child lang ata talaga ako. Sorry kung mas binibigyan ko ng importansya ang pagbubulakbol kesa mag aral. Sorry sa mga teachers na minsan kong nasagot dahil sa baluktot nyong systema. Sorry, alam kong mali un so dapat di ko na ginawa. Sorry sa naging thesis partner ko. Nde ka nakagraduate ng dahil sa kin... Iniwan din kita sa ere. Alam kong masama pa rin ang loob mo sa kin kaya humihingi ako ng tawad...

Sorry rin sa yo Richelle. Alam kong naging masaya ang relasyon natin kahit saglit lang. Kahit na nawalan ako ng pera dahil pinabayaan mo kong umuwi ng lasing, dapat nde ko sinisi ito lahat sayo. Pasensya ka na, bata pa ko nun... naghahanap ng masisisi. Sorry sa mga masasakit na sinabi ko sa yo. Sorry at naghiwalay tayo ng may hinanakit sa isat isa... Dapat di ako nagpadala sa nararamdaman ko at dapat inintindi ko na nde mo iyon kasalanan. Kasalanan ko yon, kaya humihingi rin ako ng tawad

Gus2 ko rin magsorry sa naging tatay tatayan ko d2 sa makati. Alam kong tinuring mo kaming tunay na anak.. kaming dalawa ng kuya ko. Kahit napariwara ang utol ko, nde nagbago pagtingin mo sa kin. Lagi mo tinatanong ang mga nangyayari sa buhay ko, kahit lovelyp nasasabi ko sa inyo. Pero dumating ung panahon na nagbago ako. Sorry kasi biglang nawala ung tiwala mo sa kin. Nilayo ko ang loob ko sa inyo. Sorry di ko natupad ung mga pangako kong papainumin kita pagkasweldo ko. Sorry at lumayo ako ng indi nagpapaalam sa inyo. Alam kong masama ang loob mo sa akin, pero sorry talaga sa inasal ko.....

Sorry rin sa yo... nde ko naparamdam sa yo na minahal kita. Sorry kung madami akong rason at madami akong kasinungalingang sinabi sayo. Minahal talaga kita kahit nde mo naramdaman. Siguro sobrang tigas lang ng damdamin ko kaya di ko to napakita ng tama. Sorry kung paulit ulit kitang nasaktan. Sorry wala akong nasabing maganda. Sorry at minsan nasabhan kita ng maraming masasakit na salita. Tama ka naman ng sinabi mong wag kong ibunton sa iba ang init ng ulo ko. At dahil dun, im really sorry...

Czarina... sorry kung nde ko nagampanan ung mga pangako ko sa yo. Sorry kung naghangad ako ng higit pa. Sorry kung minsan nde ko sinasagot ang mga text at tawag mo. Nasasaktan kasi ako at nde ko matanggap dati. Sorry kung minsan pinagtawanan ko ung suot mo. Alam kong nainsulto ka nun, kaya nagsosorry ako. Sorry kung di ko pa natutupad ung mga pangako ko sa yo... Magaling lang ako sa pangako siguro pero kulang sa gawa. Balang araw gagawin ko rin lahat yan. Sa ngayon, sana sumaya ka at sorry ulit...

Sa yo bff... sorry kung naghangad din ako ng mas higit pa. Dapat noon ko pa alam na nde na dapat pero pinilit ko pa. Sorry kung minsan nagiging makulit ako. Sorry kung minsan bigla na lang ako umaalis. Alam kong nasasaktan ka rin sa ginagawa ko, kaya humihingi rin ako ng sorry. Sorry kung naging madrama ako minsan. Sorry kung kahit alam kong wala ka sa mood, pilit pa rin ako ng pilit magtanong. Sorry kung di ko magampanan ng tama ang pagiging magkaibigan natin. Blame me for still loving you despite all these... Sorry kung minsan walang kwenta mga sinasabi ko, na minsan tinatawa ko na lang. Sorry rin dahil wala akong ibang magawa kundi panoorin kang masaktan ng paulit ulit.... Sorry rin kasi napupuyat ka ng kakakausap sa kin. Sorry sa yo bff... gus2 lang kitang makausap lagi... sorry kung di ko talaga makalimutan ung naramdaman ko sa yo. Sorry kung di ako ganun kagaling sa game na nilalaro natin, mabagal akong mag isip eh hehe. Higit sa lahat, gus2 kong mag sorry kung makita mo kong laging nasa likod mo. Nde ako aalis sa likod mo. Babantayan kita hanggang huli... Kung iiyak ka ngaun dahil d2, sorry kailangan ko lang talagang sabhin ang mga to.

Sa ibang taong nde ko nahingian ng tawad, Nagsosorry ako sa inyong lahat. May memory gap kasi ako. Sincere ako sa lahat ng mga sinasabi kong ito. Gus2 ko nang alisin lahat ng nasa dibdib ko. Sabi nga ni bff, walang kwenta ang pride. Tatanggalin ko na ang lahat ng pride ko to say sorry sa inyong lahat. Sana dumating ang araw na mapatawad nyo kong lahat...

0 comments

Monday, October 22, 2007

Czarina, ang tunay na Malungkutin

Monday, October 22, 2007
tag-ulan na naman. Ayaw ko ng ulan madami akong naaalala. Ahetyu rain! ahetyu!

Biglang nagtext sa kin si Czarina thru chikka. Wala na nga palang cellphone un.

Czarina: I need to see you today! Gus2 ko lumabas at maglakad lakad man lang

Ayaw ko na sana replyan pero guess what?....

Ako: Sige. see me after an hour

Czarina: Aww.... ok then see yah after an hour

Magrereply pa sana ako kaso naubusan ako ng load. Grabe, ang lakas ko sa globe! Ang lakas ko umubos ng load ng globe!

Humingi ako ng isang oras para makapag isip. Tatagpuin ko ba talaga sya? Nde ba parang mali na tagpuin ko pa sya? Lumipas ang 30 mins.... lumipas ang 1 hour bigla syang dumating. Niyaya nya ko maglakad

Ako: Ayoko maglakad ha! (taas kilay pa un ah!)

Pero guess what ulit?.... Ting ting ting! may tama ka! Naglakad nga kami T__T

Czarina: So how are you now?

Ako: Eto mejo nakaraos na. Nde na ko nalulungkot. Mejo sumasaya na ko

Czarina: Really? That's nice to hear! So who's the girl?

Lakas din ng radar. alam nya agad kung ano sasabhin ko. Sa tagal ba naming magkakilala, nadiscover naming may esp powers kami hehehe.

Ako: Na meet ko sya sa net. She's nice and makes me feel important.

Czarina: Im happy for you...

Ano bang klaseng mukha yan. Biglang lumungkot na namansya

Czarina: How did you do that? How did you get over me...?

Nyay! WTF! Bakit nya tinatanong un? waaaa.....

Czarina: I want to know kasi kung pano ko gagawin mag move on..

Teka bago to ah? di ba ako lang ang may karapatang gumamit ng salitang move on?

Czarina: *Sigh* Maybe its time to tell you something...

WAAAAAAAA.... naku magtatapat ba sya ng pag ibig sa kin? waaaaa! lols feeling ko naman! hehe

Czarina: Remember when I told you about me getting married? Andami kong inoomit na kwento sa yo kasi i don't want to hurt you anymore...

Teka nalilito ako... Concern sya sa akin? sa feelings ko?

Czarina: You remember Leo?... He's the one I'm going to marry

WTF! sya??? sya???? sya?????? waaaaaa. Nawalan ako ng boses...

Czarina: You know naman na he's already married diba? Kahit na alam kong kasal pa sya, I still decided to push this plan...

Czarina: I deleted my friendster because he told me so...

Yeah, naalala kong sinabi nya sa kin na dinelete nya ung friendster nya....

Czarina: He even told me pag nagpakasal kami, kalimutan ko na ang family at mga friends ko... Kahit ayaw ko, I agreed because I love him... Pero sya...

Bigla akong kinabahan ng pagkasabi nya ng Pero sya...

Czarina: Alam mo one time, I was able to decipher his pin code sa phone nya... As I browse the messages, I saw a message of his wife, telling him to go home early. I even read his outbox... he replied that I'm going na... I love you!

Czarina: Niloko nya ko... sinabi nya sa kin na di na sila magkasama sa bahay... na nde na sila in good terms. Pero when I tried to be angry at him, di ko nagawa. Tinanggap ko lahat ng paliwanag nya because i love him. I love him...

Shet... damn shet...

Czarina: I also found out that there is another girl that she's going out with. Pero tinanggap ko ulit lahat un...

Tumutulo na ung luha nya... Kahit anong punas ang gawin ko, tuloy tuloy ang luha nya... Di ako sanay sa ganito. Di ko kayang makakita ng babaeng umiiyak...

Czarina: When I told him bout my past, he just told me "Tapusin na nga lang natin to, maghiwalay na lng tayo." When I needed comfort and hug from him, wala sya... Pero ok lang sa kin kasi nga I love him

Ang kamay ko sumasakit na sa sobrang pagkasarado neto. Halong galit at awa ang nararamdaman ko...

Czarina: Why? why is this happening to me? I just want to love and be loved... but why? I gave everything to him.. even myself... because I love him. Ang sakit sakit.

Humahagulgol na sya. Wala akong magawa. wala akong masabi. Nilagay ko ang ulo nya sa balikat ko at niyakap sya. Dun na sya umiyak ng todo. Damn... Damn... Damn that guy!

Ako: Nasabi mo na ba to kay Jona?

Czarina: ayoko sabihin sa kanya... I don't want to break her heart anymore. Remember when 1 time pumunta ako sa shop kasama sya? She cried a lot when i told her about me getting married. She kept on telling me na nde na ko ung Cza na kilala nya. Lagi nyang sinasabi na ang lahat ng mahal ko, mahal nya wag lang si Leo. Pag nalaman pa nya ang buong story about him, I would surely break her heart...

I can't say anything anymore... Ung natuyo kong tear ducts, nababasa na... may tumutulo na sa tear ducts ko...

Czarina: You know, nde ako to eh. I'm not willing to sacrifice my pride, friends and family just for this stupid love. Pero nung ginawa ko naman un, I did it for the wrong guy... Ang kasalanan ko lang naman eh nagmahal ako... pero bakit ako nasasaktan ng ganito...

Czarina: Sasabhin nyang kalimutan ko lahat para sa kanya... gagawin ko lahat un. I wouldn't accept being a mistress, pero ready akong gawin un para sa kanya....

Dito na tumulo ng tuloy tuloy ang luha ko... Nakikita ko ang sarili ko sa kanya... I know kung gano kasakit ang gawin ang lahat para lang sa wala...

May mga taong tumitingin sa min pero wala na ko pakialam. kailangan ako ni Czarina ngaun... Kailangan nya ng kadamay ngaun...

Bigla ko naisip tuloy, parang mas dapat sa kanya ang pangalang malungkutin. Mas martir pa sya kesa sa kin...

Czarina: Ang drama na natin (sabay ngiti), ang dami pang lamok. puro pantal na ko oh!

Shucks.... nakuha pang magjoke... Joke 3x!!!

Czarina: Libre mo ko ice cream!

Nak ng teteng, papalibre lang ng ice cream iiyak iyak pa hehehe. Kumain kami ng Sundae sa mcdo. 24 hours mcdo sa lugar namin eh.

Czarina: Sarap talaga kumain ng ice cream pagkatapos magdrama.

UU masarap yan. Kahit naman di ka nagdrama basta libre masarap. Pagkatapos naming kumain nagdecide kami maglakad lakad ulit. Parang walang nangyari at kumanta kanta pa kami habang naglalakad. Gus2 ko lang syang pangitiin ulit. Pagkatapos ng ilang minutong paglalakad, nagpasya na kaming umuwi, hinatid ko sila sa tapat ng bahay nila.

Czarina: Thanks talaga... thanks. You've done a lot for me.

Ako: Sus anong ty. May utang kang ice cream. IyakiN!!!

Czarina: *taas kilay* Who's the big boy who cried a while ago ha? ha? ha?

Grabe, hanggang ngaun tinatapakan pa rin nya pagkalalake ko.

Hindi nagtagal biglang umulan. Tila nakikisama ang langit sa min.

Czarina: Naaalala mo ung sign na sinasabi ko sa yo dati? Humihingi ako ng sign sa langit na pag umulan, iuurong ko ang plan. It didn't rain that night pero sunod sunod ang ulan pagkatapos nun...

ngaun ko lang naintindihan un. Hiniling nya pala un para sa sarili nya...

Bigla sya lumabas at nagpaulan. Empre nagpaulan na rin ako. Ang sarap pala maligo sa ulan. Parang nililinis nya kung ano mang lungkot meron ka sa katawan. Tumingin ako kay Czarina. Tama ang sabi ng kaibigan ko, kelangan lang nya ay isang totoong kaibigan. Bigla akong natawa

Czarina: Bakit ka tumatawa?

Ako: Kasi atleast may natupad akong promise sayo this day. I managed to heal some of your pains at naging pader mo ko ngaun. Ayus

Czarina: Yeah! and i cant thank you enough for being here with me!

Biglang lumapit sa kin si Czarina. Niyakap nya ko ng mahigpit. After all these years, gus2 ko syang mayakap. Kelangan ko lang palang maging tunay nyang kaibigan para mkasama ko sya.

Czarina: Promise me one thing. Pag naisip ko na nde ko na kaya at bumalik ako sa inyo, Promise me that you will bring me back. Promise me na kahit anong mangyari ibabalik mo ko sa dating Czarina...

Ngumiti lang ako sa kanya. Alam na nya un. Eversince naman sinabi ko na lagi akong and2 sa kanya. Mejo naiba nga lang. I'll be her friend till the end. Kahit anong mangyari, di ko sya pababayaan...

0 comments

Saturday, October 20, 2007

Emoticons ni Malungkutin :D

Saturday, October 20, 2007
Muli kaming nag usap nitong girl na nakilala ko thru chat. Sa totoo lang halos araw araw kami nag uusap hanggang sa punto na wala na kami talagang mapag usapan. Same as before, ayun ang walang kamatayang "Kumain ka na ba?" at "kain ka na" lines ang ginagamit kong panimula ng usapan. Minsan nga naiimagine ko na mukha nya. Mejo nakataas na yata kasi paulit ulit ata tanong ko. Parang copy paste na lng. E pano ba naman ayaw kumain minsan. Tsk. Kakain na lng sandwich pa na ang palaman e umurong na ham sa sobrang luto. Tanghalian un ah?

Marami rami rin kaming napag usapan. Marami kaming emoticons na napag usapan. Sa totoo lang, puro EMOTICONS ang sagot nya hehehe. Masungit na naman sya. Tsk. Pag masungit kasi sya ni nde mo makausap ng ayos. Minsan nagtype ako ng mahaba, parang "Oi alam mo bang... blah blah blah... at ...blah blah blah." Siguro mga 5 lines un. Alam nyo sagot nya sa kin? :) at :D. Biglang nahulog ako sa upuan ko. Ang effort neng, ang effort ko nasayang. hahaha. Pero naintindhan ko naman. Sabi nga nila, magbiro ka na sa lasing wag lang sa bagong gising.... well sa case nya, magbiro ka na sa lasing wag lang sa kanya.

Napag usapan rin namin ung tungkol sa isang nagkakagus2 sa kanya. Kinausap ko yung lalakeng un. Nag usap kami man to man. boy talk. usapang macho lolx. Nabasa ko pa sa main room na sinabi nya na "Hoy! wag nyo ko pag usapan." Dapat maiinis ako sa kanya kasi nga dahil sa una, ung ginawa nya dun sa isa kong ex at pangalawa, dahil sa babaeng kausap ko lagi. Alam ko hahalungkatin nyo ung issue bout sa ex ko, pero wag na. Mahaba haba usapan namin at sa tingin ko nagkaintindihan kami. Mabait sya kaya di ko nagawang magalit. Sasabhin ko pa lang sana ung tungkol sa girl, ng sinabi nya na alam na raw nya. Alam nya na gus2 ko ung girl na gus2 nya rin. Sinabi nya sa kin, kung ako daw pipiliin nung babae, mas mahalin ko daw sya kesa sa pagmamahal nya sa girl. O dba martir din. Pede na syang malungkutin II. Dahil dun saludo ako. Pareho kaming macho tumanggap ng pagkabasted. Un din sinagot ko sa kanya. Wag nya higitan ang pagmamahal ko sa girl na un, kundi triplehen o 10x pa. Napag usapan rin namin ang sakit nya... Ayaw nya sabihn kung ano ung sakit pero alam kong malala to. Tumaas ang respeto ko sa kanya. Dun ko rin naisip na siguro dapat ko nang iwasan muna ung babae. Hayaan ko na lng sila...

Isang araw nagpm sya sa kin. Pinaste nya ung sinabi sa kanya nung unang lalakeng nagustuhan nya. Ung minahal nya. Nabasa ko rin dun na umiyak sya dahil sa lalakeng un. Masakit mabasa ung mga un. Parang guguho ung RCBC plaza. Sinabi nya sa kin na gus2 nyang maging honest sa kin. gus2 nyang maging open ang lahat para sa ming dalawa. SInasabi nyang sorry for hurting me. Bah, sorry ba? masakit nga talaga eh. Pero kakayanin ko yan. Kay Czarina nga nagawa ko, sa kanya pa? Atleast open kami sa isat isa. Atleast may first base na ko... pero masakit pa rin eh hehehe

Bigla ko naisip ung sinabi sa kin nung friend ko na ipaglaban ko raw kung ano man gus2 ko. Kumbaga sa show dati sa tv, "Kapag may katwiran, Ipaglaban mo!". Bigla ko ring naisip, napanood ko somewhere sa tv na dapat mong ipaglaban ang nararamdaman mo. Di baleng masaktan ka, Di baleng balewalain ka nya, ang mahalaga pinaglaban mo. Ang mahalaga lumaban ka. Ang mahalaga nasabi mo sa kanya kung ano man nararamadaman mo. Sa maikling pagkakakilanlan namin, natutunan ko na syang mahalin. Handa akong ipaglaban sya ngaun, di gaya ng kay Czarina na naging bulak at shock absorber lang ako. Kahit umabot pa sila ng 100+, bah, bring it on! Go bordz! Laban kung laban. Mamahalin ko sya kahit na kung sinong ponsyo pilato pa humarang. Lahat ng babangga magigiba lolx para na kong rebolusyonista. Kaya ngaun, nde ko sya pede ipamigay ng basta dun sa naka boy talk ko. Mahal ko na sya. Mahal ko na sya.

Kaya lang.... dinaan na naman nya ko sa emoticons hahahaha. Atleast naiintindhan ko na sya. Alam ko na rin kung kelan ako dapat magsalita at kung kelan di dapat. Alam ko na kung kelan sya masungit at kelan sya masaya. Sabi ko nga sa kanya minsan dadalawin ko sya, kasi sabi nya lilinisin nya ung garahe nila lolx. "Tamang tama" sabi ko, kasi dadalaw ako sa kanila lolx. Dinaan lang sa hose at tubig ung mga dumi tsk. Naisip ba nya kung ilang mga tao ang nauuhaw? Naisip rin ba nya ung damdamin nung mga dumi na hinose nya? Na ang tanging gus2 lamang e mawalis sila ng mapayapa? Nde! nde nya naintindihan yun hehehehe.

Eto na ko ngaun, everyday lagi ko syang hinihintay. Nagiging alarm clock ko na rin sya ngaun hehehe. Sa gabi hinhintay ko mag umaga para makapag usap kami ulit. Sa umaga gus2 ko i pause ang araw.... nakaka sira ng bait hehehe. Pero masaya ako. Kinuwento nya sa kin na masakit ang puso nya, sabi ko tapon na nya ung puso nya at palitan na lang nya. Nasabi nya lang na "sana.... sana". Kung pwede nga lang ako na mismo magpapalit nun, tapos pangalan ko nakalagay dun sa puso na un para ako naman mahalin nya. Sana lang mahalin nya ko.... sana...

0 comments

Sunday, October 14, 2007

May pag ibig sa chat?

Sunday, October 14, 2007
Ang mundo ng internet... Ang mundo kung saan ang lahat ng bagay ay pedeng maging posible. Pede kang maging babae, pede kang maging lalake, pede kang maging macho, pede kang maging payat, pede kang maging superhero. Ika nga sa globe, lahat posible.

Nde ako naniniwala na ang isang bagay na galing sa internet ay magkakatotoo sa totoong buhay. Nde pde magkaroon ng TL sa internet. Bah, sino ba naman ang maiinlove sa isang taong nakikita mo lang magchat, nagsesend ng mga ninakaw na pix sa internet at nag iimbento ng kung ano anong drama sa buhay may maikwento lang? Sus, kung ako ang tatanungin, mga walang buhay ang mga taong nagchachaga magchat para lang may masabing may lablayp. Pero syempre ako, kelangan ko magchat. Pisting trabaho kasi nakakatamad hahaha.

Isang araw may nakilala akong babae thru chat. Ok naman sya. Maboka. Maingay. Mapilit hehehe. Empre nde nawala dun ang walang kamatayang "asl?" at ang walang kamatayang reply na "Oic". Nagsimula kaming mag usap ng kung ano anong bagay. Usap kami ng usap. Minsan sa sobrang wala na kaming mapag usapan puro emoticons na lng sinasabi namin.

Isang araw nakapag usap kami ng seryoso. Di ko alam pumasok sa isip ko, pero nagsimula ako mag open sa kanya. Kahit ang totoong katauhan ni malungkutin nasabi ko sa kanya. First time ko nagtiwala sa isang tao na di ko kilala. Nagulat ako ng nagsimula na rin syang mag open sa kin. Kahit ung kasingit singitang sikreto nya, sinabi nya sa kin. Napa "wow" ako. First time ko rin maramdaman ang sinseridad just by reading her texts. Ganito ba ung feeling nung mga nahuhumaling sa chat?

Ilang araw pa ang nagdaan, nagsimula na rin kami magtext. simpleng hello! at quotes lang. Mejo natuwa ako kasi binigay nya number nya sa kin kasi sa iba ayaw nya ibigay. So ayun, tuloy ang chat. Nag chat kami almost everday. Kahit may trabaho ako, nagchacchat pa rin ako. Minsan nga di ko napansin nasa likod ko na pala ang boss ko, sabi lang nya "your girlfriend?" sabi ko "No sir, she's just my friend". Ngumiti lang ung kumag sabay sabing "hmm.. beautiful". Atleast di nagalit hehe.

Isang araw bigla ko na lng akong may naramdamang kakaiba. Dahil sa kanya nakakalimutan ko ung drama ko sa buhay. Dahil sa kanya, nararamdaman kong may totoong tao akong kausap. Mas totoo pa nga sya kesa d2 sa opisina namin, puro plastik ang tao. Dahil din sa kanya naiba ang pananaw ko sa buhay. Sa tingin ko nahuhulog na ko sa kanya.

Pero madami syang problema, alam ko un, pero ayaw lang nya sabhin pa lahat. Alam kong may gus2 syang iba at wala naman akong magagawa dun. Sinubukan kong iopen sa kanya ang aking nararamdaman. Sinabi ko sa kanya na nagsisimula ko na syang magustuhan. Sinabi nya sa kin "Bakit lahat ng taong nakakaalam ng mga sikreto ko, nahuhulog sa kin?". Bah sa kin ba itanong un? Ewan ko nahulog ako sa kanya eh. Siguro dahil na nga sa sincerity kaya ngaun tumitibok ulit puso ko.

Siguro pede nyo na rin ako isama sa mga taong walang buhay. Ngaun naniniwala na ko na pedeng mainlove just thru chat. Nde ako naghihintay ng kung ano pa man sa kanya. Di ko hinihingi na mahalin nya rin ako. Basta ang alam ko mahal ko sya, un ang mahalaga.

Sanay naman ako sa "unconditional love" so siguro pede ko rin gamitin ang ganitong salita para sa kanya...

0 comments

Saturday, October 13, 2007

Pagiging bulak at shock absorber

Saturday, October 13, 2007
Nagkaroon ako ng session sa ym last thursday with one of my friend. Pareho kami neto, parehong martir, parehong malungkutin lolz. Almost whole day kaming nag usap ng kung ano ano- lab layp, true to life stories, hang ups at kung ano ano pa. Bigla na lng namin napag usapan ung tungkol sa commercial ng bulak. Para daw akong bulak na un... keep on absorbing even when wet.

Nakwento ko kasi sa kanya ung pagiging martir ko. Nakwento ko sa kanya kung pano ako naging "shock absorber" ni Czarina. Sabi nya nga, isang pm lang daw katapat ko. Ganun ba talaga ako ka martir?

Nung hapong iyon kasi, pinm ako ni Czarina. As usual, problemado na naman sya. Whats new? Anak ng tipaklong, isa nga pala akong bulak...

Czarina: We had another fight. I really hate my father...

Blah blah blah....

Ako: Want to talk later?

Kung di rin naman ako isa't kalahati, tinanong ko pa sya kung gus2 nya makipag usap...

Czarina: Sure sure! I owe you one ulit. Or you owe me one!

I owe you one? ha? ung utak mo ba gumagana pa?

Ako: ako? ha?

Czarina: You owe me one bottle of vodka! We'll need it later.

Ako: vodka? nyak.. nde na natin kelangan ng alak

Czarina: Believe me we'll need one. So kelan tau magkikita?

Ako:Siguro mga 7 paglabas ko ng ofis at pagkatapos kumain.

Czarina: Ok then seeyah later

Nag out na sya. Nak ng tipaklong... Di ko pa rin sya matanggal sa sistema ko?

Pag out ko sa office, nagmadali akong kumain. Kelangan kong matapos agad kumain kasi 10 to 7 na. Nagmadali ako kasi nga ayaw kong paghintayin sya. Sakto 7 pm na. Siguro parating na sya. Nagsindi ako ng isang yosi habang naghihintay sa kanya. after 15 mins, nagsindi ulit ako ng yosi. 7:30 na, so nagsindi ulit ako ng isa. 8:30 na... 8:30 NAAAA!!!! Mga pilipino talaga... sino ba kasi nakaimbento ng Filipino time na yan??? grabe 6 sticks... ang baga ko naghihingalo na...

Maya maya may kumalbit sa kin. Holy cow lolz... si Czarina. Kasama nya ang kaibigan nya.

Czarina: Uy sorry ha? kasi dumaan pa si Jona sa min eh. Sinermonan ako.

T___T.... how sad ang buhay ko...

Ako: Ayus lang... ok lang.... la un... T_T

Niyaya nya ko maglakad kassama si Jona. Wet look kilikili here I come! *Sigh. So habang naglalakad kami, ayun kwentuhan to the max sila. Ako para akong kabayo na may harang sa gilid... diretso lang ang tingin.

Jona: Nakakahiya kay (sa akin). Nde nagsasalita

Czarina: Ayus lang sa kanya yan.

Ako: UU nga ok lang un (*hikbi*)

May nadaanan kaming fishball-an. Hulaan nyo nangyari?

Ako: Manong, magkano ung nakain nung matakaw na babae?

Manong: 5 pesos lang

Czarina: Pabili na rin ako ng sprite pls?

Hahaha!!! Ano ba to. Naging yaya pa nya ko ngaun.

Jona: Oi ano ka ba kapal naman ng mukha mo Czarina.

Tumawa lang si Cza. Nanaja ata. gus2 ko na sya sakalin... So ayun diretso lakad namin. Inabot kami ng isang oras sa paglalakad hanggang naisip nila maupo muna. Kahit papano, nakikisali na rin ako sa usapan nila ni Jona. Mabait si Jona, sa kanya lang nakikinig si Czarina. Nagpapasalamat na nga rin ako at anjan sya, kahit papano may magsesermon kay Cza.

After few more hours, nagyaya na pauwi si Jona. Hinatid namin sya and guess what pagkatapos. Muli kaming naglakad. Daig ko pa ata ung mga may panata papuntang Antipolo.

Czarina: Eto na lng naisip kong paraan para matapos na ang problema ko. Siguro before matapos ang year na to. Papakasal na ko...

Shock! Gulat! Tulala! Speechless! Amf.... amf...

Ako:O.o! Ano ka ba tanga ka ba? Nde yan ang solusyon. Nde mo ba alam na mas lalaki ang problema mo sa gagwin mong yan?

Czarina: Kasi pag kinasal na ko, wala na silang masasabi. wala na silang aasahan sa kin... lalo na ung tatay ko.

Gus2 ko syang murahin talaga...

Ako: Kasi naman kelan mo ba bababaan ang pride mo? Bat di mo subukang ayusin ang problema nyo ng tatay mo?

Czarina: Pride na lng natitira sa pamilya namin. Its hard to explain. Di mo maiintindihan...

Ako: NDE KO NGA TALAGA MAINTINDIHAN ANG PINAGGAGAWA MO! nde maganda yang pride pride na pinapakita mo....

Parang kelangan ko nga talaga ng alak. Nagdidilim paningin ko sa katigasan ng ulo nya....

Czarina: (Mejo nakangiti) Naniniwala ka bang papakasal ako talaga?

Ako: E sinabi eh syempre maniniwala ako.

Czarina: Kaw lang ang naniwala sa sinabi ko. My friends told me that its just not possible.

Ako: Ayaw ko rin sana maniwala... Pero teka sino ba ung lalake?

Tumahimik lang si Czarina. Nde ko tuloy malaman kung totoo sinasabi nya or nde. Pero tumusok un sa dibdib ko. Ansakit sa dibdib na sa kanya ko mismo narinig un. At bakit kasi sa kin pa nya sinabi to? Absorb mo lang malungkutin... absorb mo lang malungkutin...

Czarina: Promise me one thing. Please don't ever leave me alone...

hanggang kelan kaya kakayanin ng shock absorber na to ang lahat ng pinapatong sa kin? Hanggang kelan kayang sipsipin ng bulak na ito ang lahat ng ito? Di ko na kayang magpromise sa kanya. Di ko na kayang ipagsigawan na "Mahal ko ang babaeng ito at lahat ay gagawin ko para sa kanya" Tama ang kaibigan ko. Tigilan ko na ang pagiging shock absorber. Tama na ang pagiging bulak. Salamat sa kaibigan kong iyon, unti unti ko nang natatanggap na di para sa kin tong kalokohan na to.

0 comments

Sunday, October 7, 2007

Masama bang maging prangka?

Sunday, October 7, 2007
"You will only know one's worth when its already gone"
Bakit nga ba kelangan pa mawala ang isang bagay bago natin maisip kung gano kaimportante ang nawala sa tin? Bakit kelangan natin saktan ang ating mga sarili bago natin maisip kung gano katanga ang ginawa natin?

Ngaun dapat nga maging masaya na ko eh. Kasi halos wala na talaga kaming communication ni Cza. Dapat ngaun nag papapizza na ko at nagpapainom dahil sa wakas, naisuka na ng sistema ko si Czarina. Dapat nagtatatalon ako ngaun kasi tapos na ko sa kadramahan sa buhay. Pero meron pa rin syang bakas sa katawan ko. Parang marijuana na nde masyado natanggal sa katawan.

Isang araw kinausap nya ko sa msn. Sinabi nya sa kin na nagresign na sya totally dun sa huli nyang work. What's new diba? Magpapadasal ako kung magkaroon sya ng trabaho na lalagpas ng 6 months.

Czarina: I just want to try something new. Something not related with my work

Masama pakiramdam ko sa sasabhin nya...

Czarina: Gus2 ko itry ung iba, like sa anime industry

Ako: ha? ano naman gagawin mo dun?

Czarina: Kahit ano basta maiba lang. Kahit magsimula lang ako sa janitress pataas.

Ako: Amf... sino ka si cinderella?

Natawa ako. Pero no offence sa mga janitress, ito ung job na maiistuck ka lang sa pagiging janitor. Nde pede maging manager or president.

Czarina: Know what, you have this thing that always bring me down

What can I do? e natawa ako

Czarina: Maybe I can try photography. I want to go places. I want to take photos of life.

Sounds interesting.

Czarina: Samahan mo ko? Hanap tau ng work na may need ng photographer
huh? what the f...?

Ako: Alam mo namang may trabaho ako d2 eh. Gus2 ko pa tong trabaho ko.

Czarina: What about your promise to me? That you will do everything for me?

Lol... ano to blackmaiL?

Ako: Alam mo ang problema sa yo....

Saglit naputol usapan namin kasi tinawag ako nung boss namin. Tumakbo ako papunta sa boss ko un pala papakita lang ung sexy pic na nakita nya sa site. Leche. Anong klaseng tao ba tong mga to?

Pagbalik ko andami nyang reply...

Czarina: Tell me what's the problem with me? Am i inconsistent? Am I really worthless? Am I not good enough? Am I...

Dang... puro "Am I" di ko sya magets haha. sinagot ko na lng...
Ako: all of the above. Masyado kang inconsistent and selfish

Hinihintay ko sagot nya. Pero mukhang ayaw na sumagot

Ako: Lagi mong hinihila pababa ang mga taong nagmamahal sa yo. Ano ba tingin mo sa min laruan? OO gagawin ko lahat para sa yo pero to the point na pababayaan ko na sarili ko, wag na oi!

Nde pa rin sya nagrereply...

Ako: Nde ko na kayang tuparin ung pangako ko sa yo....

Sa mga oras na un nag sign out na sya. Ang saya saya. Di sya marunong tumanggap ng criticism. Ako na naman ang lalabas na masama d2...

Pero diba dapat akong mag "horray!" at "yahuuu!" dahil eto na un eh. eto na ung point na talagang di na kami mag uusap. Eto na ung point na kanya kanya na kami. Eto na ung time na wala nang promise promise ka ek ekan.

Pero this past few days, namimiss ko sya. Mukha na naman akong tanga. Nde lang tanga, gago pa. Nde lang gago, Pu...na pa! Ilang buwan ko rin inisip na mawalan kami ng communication totally, pero ngaung and2 na, lagi ko naman syang hinahanap. Why o why delilah?

Ang taong si masayahin bumalik na naman sa pagiging Malungkutin. Sinusubukan ko syang contactin pero di sya sumasagot. Dunno whats with her, pero naging prangka lang ako sa kanya. Kung sabagay, kung happy ending tong kwento na to, mawawalan ang saysay ng pagiging malungkutin ko T_T

0 comments

Saturday, September 29, 2007

"Emo" moments sa MOA

Saturday, September 29, 2007
Ilang araw nang umuulan. Bat ba parang sinasadya ng langit na umulan ngaun? Nung humihingi kami ng ulan para sa "sign" na un nde umulan. Tapos ngaun parang walang tigil naman. Tsk. Naisip ko na lng siguro nakikiramay sa kin ang langit. Pwede rin na naiiyak ang langit sa kakatawa sa pagka "emo" ko. ^_^

Pero ang sarap naman kasi magpaka emo. Sa banyo pag nagbabawas or naliligo ako, emo songs ang kinakanta ko. Bago ako matulog, emo songs pinapakinggan ko. Pag sa office, emo songs pinapakinggan ko. Move on! move on! lolss.... ginagago ko lang sarili ko.

Mag 1 month na ulet kami di nagkikita ni Czarina. Nde ko na sya macontact kasi nawala daw fone nya. Di ko naman alam kung totoo un at ayaw ko rin namang puntahan sila sa bahay. Pag kinukwentuhan ko si Jay tungkol sa drama ng buhay ko, nagkwekwento rin sya. AMF... dapat ako pakinggan nya kasi ako problemado. Kelangan ko pa rin ba makinig sa drama ng iba??? hayy

Nakakapag usap naman kami ni Cza sa msn. Lately, nakwento nya na bumabalik na naman pagkaadik nya sa online games. Sinasabi ko na lng sa kanya lagi na "TC", ingats! pero marami akong gus2 sabhin.... marami akong gus2ng ipakita

Lately nagkaroon ako ng maraming problema. Problema sa pamilya... problema trabaho... at kung ano ano pang problema. Halos 3 days akong walang makwentuhan... halos 3 days ko kinikimkim lahat. Bigla kong naisip si Czarina. Gus2 ko syang makausap...

Ako: *Nagdidial ng fone* amf sana nasa bahay sya..

Isang babae ang nagsalita. ang sabi "The phone you're dialing is currently busy". Nak ng tinapa. Bakit bc? Tinext ko sya pero bigla kong naisip na wala na nga daw pala sa kanya ung phone nya. So nagsayang pa ko ng piso grr... Sinubukan ko syang contactin kahit sa msn pero nde ko sya nakikita...

Bigla na lng akong umupo sa upuan. Bat parang pakiramdam ko wala akong mahingahan ngaun? OO anjan ung mga sinumpa kong mga katropa. Pero nde ko feel mag open sa kanila. Mas gugus2hin kong magsolo na lang kesa kausapin ang mga autistic kong mga kaibigan.

Bigla kong naisip, bakit pag sya ang problemado sa buhay, I made sure na anjan ako sa tabi nya. Kahit na gus2 nyang magsolo, andun ako. E ako ayaw ko magsolo ngaun bakit nde ko sya makita? Bakit nde nya ko damayan? Nakakainis isipin na ginawa ko ang lahat para sa kanya pero pag ako wala na...

Nde ako nanunumbat sa kanya, pero diba? it harts.. it harts u know?

Isang araw biglang nag pm si Czarina sa kin

Czarina: Bakit anong problema? Sorry ngaun ko lang nabasa

Siguro nabasa nya ung iniwan kong msg sa kanya...

Ako: Ah wala... problemado lang ako at gus2 kita sana makausap pero dont worry, I managed to deal with my problems alone

Czarina: Waaaa! I didn't know talaga ngaun ko lang nabasa. Besides you didn't contact me.

What the.... hin...di... kita... kinontact?????

Ako: Ilang araw na ko tumatawag sa inyo pero laging bc fone nyo. Ung cell mo naman sabi mo nawala. Di ka rin nag ool sa msn. Nde pa ba contact tawag dun?

Natahimik sya. Well it's better na tumahimik na sya.

Ako: Alam mo kasi naisip ko lang bakit pag ikaw may problema anjan ako. Pro bat pag ako na.. naiiwan na ko sa ere. Ikaw lang ba anak ng Diyos?

Nagsorry na lang sya ng nagsorry. Tapos niyaya nya ko makipagkita later that night.

Ako: Don't worry. Diba sabi ko i dealt with it na. Ok na un no need to comfort me.

Pero sa loob loob ko sana magpumilit sya waaaaaaa...

Czarina: well, ok then. just take good care of yourself...

Naloko na. Nak ng.... Gus2 kita sakalin at i uppercut T___T.

Later that night., nagpasya akong magpunta sa MOA (Mall of Asia astig no?) Nagpunta ako magisa para ba mag unwind. Naghahanap ako ng malapit na parke d2 sa makati pero wala akong makita. Puro building, basura at taong grasa ang nakikita ko kaya sa MOA na lng ako nagpunta. Naglakad lakad, nagsight seeing (ng mga chix lolx) at kumain ako... ng mag isa dun. Nung gabi...

Babae sa mic: Good evening shoppers. There will be a fireworks display at 7 pm. Good evening and enjoy shopping!"

6 pm na pala... Siguro panoorin ko na lng tong fireworks display na to. Minsan naisip ko kung pede sumabit dun sa paputok. Para dalhin na ko sa langit.

Nagpasya akong umupo. umaambon ambon at mejo malakas ang hangin. tamang tama sa emo moments ko! hehehe. Nagpasya akong pumunta dun banda sa likod ng moa. Magyoyosi muna ako para makapag isip isip naman ako. Habang nagyoyosi ako napatingin ako sa parang overpass. bawat poste, may mga magshota o mag asawa na nakatambay. Lintik na buhay to. Pinaglalaruan ba talaga ako ng tadhana? da pak....

Puwesto ako sa lugar na wala ganong tao. Un nga lang nakakatakot baka machambahan ako ng holdaper. Pero naisip ko, kung hoholdapin man ako, isasama ko na ung puso ko para wala na kong maramdaman (hahaha pinakacorning sinabi ko hahaha)

Pagkatapos ng ilang minuto, bigla na lng may pumutok sa langit. Fireworks display na. Pinanood ko ung makukulay na paputok sa langit. Ung ale na malapit sa kin napatalon sa gulat. Pinagalitan pa ko nung ale kasi pinagtawanan ko daw T_T. Dumami ung nakita kong mga walang kasama na nanonood ng fireworks. Siguro parepareho kaming mga problemado. May nakita pa akong babae na parang lumuluha habang pinapanood ung paputok...

Muli akong tumingin sa mga makukulay na paputok sa langit. Kelan kaya magiging makulay din ang buhay ni malungkutin? Maya maya tumigil na ang putukan...

WTF! wala pang 5 minutes un ah! deym... kala ko panaman mahaba hehehe. sabagay mahal ang mga ganyang paputok. Can't afford na siguro lalo na kung every week sila nagpapaputok.

So ayun nagpasya na kong umuwi. kahit pano nakatulong ung "emo" moments ko sa MOA. Ayoko na ring magpakamartir para sa babaeng yun. Move on! Move on! sabi nga sa kin ni Jay. Siguro un na nga lang gagawin ko. Tama na talaga ang pagiging emo ni malungkutin. Siguro papalitan ko na ang pangalan ko... Masayahin na hehe

0 comments